God se byl

Jy ken seker die storie van Thor se hamer?  In Noorse mitologie was Thor die god wat met donderweer geassosieer is.  Die naam Donderdag of Thursday is van hierdie naam afgelei (Thor’s Day).  Sy hamer se naam is Mjölnir, en is veronderstel om een van die magtigste wapens op aarde te wees.  Die ou Noorweërs het gesê dat die berge kon platslaan.  Ons weet natuurlik dat Thor nie regtig bestaan het nie, en dat dit ‘n mite is.  Die God van Israel en sy byl is egter nie mite; Jes.10:5-34 praat daarvan.

 

Die val van Assirië (v.5-19)

God was kwaad oor goddelose Israel se sonde, en het vir Assirië as sy staf en roede gebruik om haar te slaan (v.5-6, 9:16).  Hy het nie maar net die Assiriërs toegelaat om vir Israel aan te val nie, maar het hulle beveel soos wat Hy die sneeu en die wind beveel (v.6, vgl. Hab.1:6).  Hy het vir hulle gesê om sy volk dood te maak, om hulle te plunder, en om hulle soos modder in die strate te vertrap (v.6, 8:1-4).

 

Assirië se motief was egter nie om die Here se heilige en regverdige oordele uit te voer nie, maar om sy eie mag te toon en om absoluut te verwoes (v.7).  Sy motief was sondig (v.7), terwyl die Here s’n heilig was (v.5-6).

 

Dit is byna soos ‘n ma wat haar vierjarige dogter met ‘n boodskap na haar boeties toe stuur:  ‘Gaan sê vir jou boeties ék sê hulle moenie so rof met jou speel nie.’  Met die gesag van ‘n grootmens gaan sy na haar boeties toe.  Sy steek vir hulle tong uit en sê:  ‘Mamma sê julle moet dadelik ophou om so rof met my te speel, anders gaan sy julle pak gee!’  Die ma se intensie verskil heeltemal van haar dogter s’n.  So was dit ook met God en Assirië (v.5-7).

 

Assirië was arrogant en het nie erken dat sy mag van die Here af kom nie.  Hy het in homself geroem (v.9-11):  ‘Wanneer ek ‘n nasie oorwin, word hulle koning ‘n leier in my weermag.  Ek het ook die groot stede wat in die strook langs die Middellandse See lê, platgevee.  Van noord tot suid was dit Karkemis, Arpad, Kalno, Hamat, Damaskus en Samaria.  Dit is net logies dat Jerusalem die volgende groot stad in my visier is.  Toe ek my hand uitgestrek het om die nasies vir myself te vat, het nie een van hulle gode my gekeer nie.  Hoe gaan Jerusalem en haar gode my dan keer?’

 

Die onsigbare God van Israel en Juda sou hom gekeer het (2 Kon.19:17-19).  As die Here klaar sy volk getugtig het, sou Hy die arrogante koning van Assirië vir die trots in sy hart en oë gestraf het (v.12, 37:37-38).  In sy arrogantheid het hy gesê:

 

‘Deur my sterk hand en wyse oorlogstrategie het ek al hierdie stede verower en hulle skatkamers geplunder.  Ek skuif lande se grense soos ek wil.  Ek is soos ‘n bul wat rooi sien:  ek bring konings op hulle knieë voor my; ek bring hulle van hulle trone af (v.13).  Ek is soos iemand wat ‘n verlate nes vol eiers kry – ek vat dit vir myself.  Die rykdom van die volke en van die hele aarde is myne.  Soos ‘n bang voël het niemand dit gewaag om ‘n vlerk te flap of te twiet nie’ (v.14).

 

God het vir die arrogante koning van Assirië gelag.  ‘Waar het jy al gesien dat ‘n byl of saag beter is as die een wat dit gebruik?  Sonder die houtkapper is die gereedskap nutteloos.  Tel die staf of roede die man op of andersom?  Die staf is van dooie hout gemaak en kan niks doen nie’ (v.15, 5).

 

Die Here van die Leërskare het besluit om die koning van Assirië en sy dapper soldate met ‘n verwoestende siekte te straf (v.16).  Só het Hy hom en sy heerlikheid in een nag vernietig (v.16-17, 37:36).  Assirië was die doringtakke en die onkruid; God was die vuur wat hulle verteer het (v.16-17, Heb.12:29).

 

God het die Assiriërs gebruik om sy volk soos ‘n woud aan die brand te steek (9:17-18).  Nou het Hy húlle soos ‘n woud aan die brand gesteek (v.16-18).  Hy sou hulle liggaam en siel verwoes het soos wat siekte ‘n mens se liggaam uitteer (v.18, Mt.10:28).  As God klaar die Assiriërs vernietig het, sou hulle soos ‘n woud gewees het waarvan die bome afgekap is.  Die soldate in sy weermag sou m.a.w. so min gewees het, dat ‘n kind hulle kon tel (v.19).

 

Om v.5-19 reg toe te pas, moet ons verstaan dat dit oor God se soewereiniteit gaan, en dat Hy oor alles en almal regeer (Ps.103:19).  Hy is soewerein oor bose nasies en hulle konings (v.5-6).  Dit is Hy wat konings aanstel en hulle weer afsit (Dn.2:21).  Al dink ‘n regering of ‘n leier dat hulle in beheer is, is God die Een wat hulle aangestel het (v.5-15, Rm.13:1).  Die mag wat hulle het kom van Hóm af (Jh.19:11).

 

Ons hoef dus nie bang te wees wanneer sekere leiers in ons land arrogant is en praat asof húlle in beheer is nie.  Ons moenie die toekoms vrees nie, maar op die Here vertrou.  Hy is by magte om mense se bose dade te gebruik om sy goeie planne uit te werk (v.5-7, Gn.45:5, 8, 50:20, Ps.105:17, Hd.2:23, 4:27-28).

 

Dit geld ook op ‘n individuele vlak.  Die Here is soewerein as Sarel sy vrou sleg behandel, of as Alicia van haar man skinder.  Hy is soewerein as Gert rebels is en sy ouers se hart breek.  Hy is soewerein as Retha se vyand ‘n leuen oor haar vertel, of as Pieter se kollegas hom kritiseer.

 

Soos met Israel, gebruik Hy mense om ons te verneder en na Hom toe te draai.  Ondersoek daarom jou eie hart om te sien of dinge in jou lewe reg is.  Indien nie, moet jy dit regstel.  Bely jou sonde en bekeer jou daarvan.  Lê stil onder die Here se swaar hand, en wag totdat Hy jou op die regte tyd verhoog (1 Pt.5:6).  Probeer om nie bitter te raak nie, maar gee aanhoudend jou probleem in gebed vir die Here (1 Pt.5:7).

 

Die punt wat ek wil maak is nie dat die Here kop in een mus is met die mense wat teen jou sondig nie.  Sy intensies met jou beproewing is goed, terwyl die mense wat Hy gebruik slegte motiewe het (v.5-7).  Die troos lê egter daarin dat selfs slegte mense nie kan doen wat hulle wil nie.  Die Here sal hulle gebruik om sý planne uit te voer (v.5-15).  En aan die einde van alles sal Hy hulle oordeel vir wat hulle aan sy kinders gedoen het (v.16-19).  Laat ons dan leer om deur geloof en gebed ons probleme in sý bekwame hande te los.

 

Die bekering van Israel (v.20-34)

Het jy al ooit ‘n plant in jou tuin gehad wat jy nie kon uitroei nie?  Sodra jy dink jy het dit uitgeroei, kom dit weer op.  Dit is asof jy dit net nie kan uitroei nie.  Maar as jy hard probeer sal jy dit regkry.

 

Met God se kinders is dit anders.  Al staan al die magte van die hel teen God se kinders op, kan hulle ons nie uitroei nie.  So was dit in v.20-34 met God se volk.

 

Ons onthou uit hfst.7 hoe die konings van Israel en Sirië vir Jerusalem aangeval het.  Jerusalem het vir Assirië gevra om te help, maar op die ou end toe draai hy om en toe veg hy téén haar (1 Kon.16:7, 2 Kron.28:20).

 

Maar in die toekoms sou dit nie so gewees het nie.  Die oorblyfsel van Israel sou nie meer op die koning van Assirië vertrou het nie, maar op die Here (v.20, vgl. die betekenis van Sjear Ja-sjub in 7:3).  Met ‘n opregte hart en in waarheid sou hulle op die Heilige van Israel gesteun het (v.20).

 

Na Israel se ballingskap sou die oorblyfsel van die volk nie net na die land toe teruggekeer het nie, maar na die Here toe (v.21).  Hulle sou dus tot bekering gekom het en in die magtige God van Jakob geglo het (v.21, 9:5).

 

Volgens God se belofte aan Abraham was Israel soos die sand van die see, maar nou het hulle as ‘n oorblyfsel teruggekeer (v.22, Gn.22:17).  Volgens die Here se raadsplan het Hy die volk verwoes en uitgeroei (v.22).  Dit het Hy gedoen omdat Hy vol van geregtigheid was, en die volk vol van sonde (v.22).  Sy besluit om hulle uit te roei was heeltemal heilig en regverdig (v.22).  Sy oordele het nie net vir Israel gegeld nie; die ander nasies sou ook deurgeloop het (v.23).

 

God het die Assiriërs gebruik om vir Samaria te straf.  Hulle sou egter nie suksesvol gewees het teen Jerusalem nie; dit was onnodig dat sy die roede van Assirië gevrees het soos wat sy dit in Moses se tyd onder die Egiptenare gedoen het (v.24, 2 Kon.19:6, Eks.2:11, 23).

 

‘n Kort tydjie na Assirië se aanval op Jerusalem, het die Here hom vernietig (v.25).  So het die eens magtige wêreldryk tot ‘n val gekom, sodat daar vandag minder Assiriërs is as Afrikaners.  Soos wat hy ‘n roede teen Israel was (v.24), sou die Here ‘n sweep teen hom gewees het (v.26, 37:36-38).  God sou hom getref het soos wat Hy in Gideon se tyd die Midianiete getref het (v.26, 9:3, Rgt.7:25).  Die Here sou sy staf oor Assirië gelig het soos Hy dit by die Rooi See oor Egipte gelig het (v.26).

 

Daarna sou Assirië se slawejuk nie meer op Jerusalem se nek en skouers gewees het nie (v.27, 9:3, 2 Kon.18:14, Nah.1:13).  Wat beteken v.27 as dit sê dat die juk a.g.v. die vettigheid vernietig sal word?  Die Hebreeuse woord [shemen] verwys na die salfolie waarmee Israel se konings gesalf is.  Die juk sou dus gebreek word, omdat God ‘n verbond met Dawid en sy nageslag gemaak het (2 Sm.7:14).  Assirië kon dit daarom nie regkry om vir Israel te sink nie.

 

Hy het wel die kleiner dorpies in Juda vernietig, en was van daar af oppad om teen Jerusalem te veg (v.28-32).  Die dorpies wat gelys word is ‘n paar kilometer van Jerusalem af.  Hulle was bang en het na Jerusalem toe gevlug.  Die Assiriërs was oppad om teen Juda se hoofstad (Jerusalem) te veg.  Hulle het egter 2 km van Jerusalem af by ‘n dorp genaamd Nob gehalt (v.32).  Assirië het sy vuis vir Jerusalem gewys, maar God het hom gekeer om teen haar te veg (v.32).

 

Assirië was ‘n byl in die Here se hand (v.15).  Die Here het egter die situasie omgekeer en met almagtige houe die reuse en hoogmoedige boom van Assirië afgekap (v.33, 2:11-13, 17).  Met ‘n geweldige slag sou die boom aarde toe gekom het (Esg.31, 17:24, Dn.4).  Met sy byl het God die boom en die hele bos se takke afgekap (v.34, 18, kontr. v.15).  Babilon was die nuwe byl wat Hy gebruik het om hierdie majestieuse en magtige seder van Lebanon – Assirië – af te kap (v.34, Esg.31).

 

Hoe moet ons hierdie gedeelte toepas?  Vandag is daar bittermin Jode wat in die sterke God van v.21 en 9:5 glo (Rm.9:27-28, 11:5), maar in die toekoms sal baie van hulle tot bekering kom (Rm.11:25-26).  Onthou dat die Jode se bekering groot seën vir die wêreld sal beteken, en dat baie heidene as gevolg daarvan gered sal word (Rm.11:12, 15).

 

Moet dan nie nalaat om vir hulle bekering te bid nie.  ‘n Skotse prediker in die 1600’s het gesê:  ‘They forget a main point of the Church’s glory, who pray not daily for the conversion of the Jews.’^[1]  Ek bedoel nie dat ons nie ernstig vir die redding van al die nasies moet bid nie, maar eerder dat ons nie van Israel moet vergeet nie.

 

Nog ‘n les is dat ons nie die vyand hoef te vrees nie (v.24).  Hy mag miskien sterker as ons wees, maar Hy is nie sterker as die Here nie.  God sal hom met ‘n almagtige slag tref en finaal tot ‘n einde bring.

 

Wat Hy in v.24-34 met die Assiriërs gedoen het, sal Hy met elke arrogante regering doen.  Soos groot bome sal Hy hulle afkap.  Die boom van sy Koninkryk sal die grootste wees (Dn.2, Mt.13:31-32).  En wat Hy met die Koninkryke van hierdie wêreld gedoen het, sal Hy ook met Satan en die koninkryk van duisternis doen.

 

Dit help nie dat enige vyand sy of haar vuis teen Jesus en sy kerk lig nie (v.32, Mt.16:18).  Jy kan dan moed skep en weet dat die Here nooit een van sy kinders sal laat val nie.  Niks kan ons van sy liefde skei nie, en niemand kan ons uit sy hand uit ruk nie (Jh.10:28-29, Rm.8:38-39).  Hy het die goeie werk van verlossing in jou begin, en sal dit voltooi tot op die dag wanneer Jesus terugkeer (Fil.1:6).

 

As God aan jou kant is, is sy byl nie gevaarlik nie.  Ek bedoel nie dat dit nooit met jou sal sleg gaan nie, maar dat Hy selfs die beproewing waardeur jy op die oomblik gaan tot jou voordeel sal gebruik.  Sy byl sal vir jou ‘n operasiemes wees wat die kanker van sonde uitsny, en nie ‘n voorwerp van verwoesting nie.

 

[1] Robert Leighton aangehaal in Iain Murray, The Puritan Hope, p.75

Die goue era van postmillennialisme

Ek het oor die afgelope paar weke teen Op.20:1-3 geboks.  Ek het ‘n paar outeurs en kollegas saam met my in die bokskryt gehad.  Die teks het my oog blou geslaan en my neus laat bloei.  Nie almal het met my of met mekaar saamgestem nie.  Hierdie is by verre die moeilikste teks wat ek nog ooit voorberei het, en dalk is dit nie die uitklop hou waarvoor jy gehoop het nie.

 

Maar van die opsies wat ek oorweeg het, het hierdie een die meeste sin gemaak.  Ek glo wat ek preek, maar wil nie maak asof ek alles verstaan nie.  Ek kom met groot versigtigheid, en al lyk die bome in my skildery nie fantasties nie, hoop ek ten minte dat die landskap vir jou duidelik sal wees.

 

Die Engel

Adolf Hitler het gehoop om ‘n Duitse Ryk te vestig wat vir ‘n duisend jaar sou duur.  In Engels ken ons dit as die ‘Third Reich’.  Die Ryk het maar vir twaalf jaar aangehou.  Hitler het nie sy doel bereik nie, omdat net Jesus Christus die duisendjarige vrederyk of die millennium tot stand kan bring.

 

Soos in 10:1, 18:1 en Eks.3:2, is Hý die Engel van wie ons in v.1 lees.  Hy het uit die hemel uit neergedaal; Hy het ‘n groot ketting en die sleutel tot die bodemlose put gehad (v.1).  Die sleutel bevestig sy identiteit, want in 1:18 het Jesus die sleutels van die dood en die doderyk; in 9:1 word dit vir ‘n kort tydjie aan die duiwel geleen.

 

Die feit dat die Engel vir Satan bind, wys óók dat Hy Jesus is.  In die res van die Nuwe Testament is dit Hý wat die duiwel bind.  Ek sal later vir jou die verse gee.

 

Die duiwel

Sit vyftig geharde misdadigers in ‘n tronksel:  moordenaars en verkragters wat wat mense op die gruwelikse maniere doodgemaak het.  Vermenigvuldig dit met ‘n honderd, en nogsteeds het jy nie die duiwel nie.

 

Hy is die afskuwelikste wese in die heelal, boser as enigiets of iemand wat jy al in jou lewe teëgekom het.  As Robert Mugabe, Hitler, Stalin en Saddam Hussein ‘n eetlepel vol mamba gif is, is die duiwel ‘n hele dam vol.

 

Die Engel het hom gegryp en vir ‘n duisend jaar lank vasgebind (v.2).  Soos in 12:9 het hy verskillende name:

 

[1] Die draak.  Hy is ‘n vyand wat die mag het om groot verwoesting te saai.  Hy kan egter nie teen die Here kompeteer nie (v.1-3, 7-10).

 

[2] Die ou slang.  Hy is slinks en het in Gn.3 ‘n slang se liggaam gebruik om vir Eva te versoek (2 Kor.11:3).

 

[3] Die duiwel.  Hierdie naam beteken ‘aanklaer’.  Voor Jesus se kruisdood het hy voor die troon gekom om God se kinders by Hom aan te kla (Job 1:6-12, 2:1-6, Sg.3:1-5).  Deur Jesus se kruisdood, opstanding en hemelvaart is hy egter uitgeskop, en kan hy ons nie meer aankla nie (12:9-10, Rm.8:33-34).

 

[4] Satan.  Hierdie naam beteken teenstander, omdat hy die Here, sy werk en sy kinders teenstaan.  Hy is teen alles wat goed, heilig en reg is.

 

Die binding

Wat beteken dit dat die duiwel vir ‘n duisend jaar lank vasgebind is?  Dwarsdeur die kerk se geskiedenis het gelowiges hieroor verskil.  Dit is een van die moeilikste verse in die Bybel.  Hoe moet ons dit verstaan?

 

Volgens premils sal Satan by Jesus se tweede koms gebind word en vir ‘n duisend jaar lank onaktief wees.  Die volgende tekste wys egter dat Jesus hom deur die uitdrywing van demone uit die hemel uit verban het, en dat Hy hom aan die kruis en deur sy opstanding en hemelvaart gebind het.  Soos wat die evangelie verkondig word, word die nasies wat eens in sy mag was by hom weggevat.

 

Dit is asof die Here hom in drie stadiums gebind het.  In die begin het hy beweeg ruimte gehad, maar nou is hy heeltemal gebind.  Die drie toue se name is:

 

Tou #1: Die uitdrywing van demone (Lk.11:20-22, 10:17-18, Op.12:7-12).

Tou #2: Jesus se kruisdood, opstanding en hemelvaart (3:15, Jes.53:12, Jh.12:31-32, Ef.4:8, Kol.2:14-15, Heb.2:14-15, 1 Jh.3:8, Op.20:1-2).

Tou #3: Evangelisasie (49:24-25, Mt.28:18-19 en Lk.4:5-7, Hd.26:18, Kol.1:13, 2 Tm.2:25-26, Op.20:3).

 

Satan is gebind, maar nie in die absolute sin van die engele wat in Noag se tyd gesondig het nie (v.2-3, hfst.9, 1 Pt.3:19-20, 2 Pt.2:4, Jud.6, kontr. Lk.8:31).  In sy gebonde toestand versoek hy en sy demone ons nogsteeds (2 Kor.4:4, 11:14, Ef.2:2, 6:12, 1 Pt.5:8, 1 Jh.5:19).

 

Hy kan egter nie soos in die Ou Testament keer dat die evangelie die nasies suksesvol bereik, en dat hulle tot bekering kom nie (v.3, Hd.13:4-12, 16:16-18, 19:11-20, kontr. Ps.147:19-20, Am.3:1-2, Hd.14:16, 17:30).  Hy is soos ‘n hond aan ‘n ketting.  Jy hoef hom dus nie te vrees nie, maar moet ook nie te naby kom nie, want hy kan nog byt.

 

Die millennium

Ons kan nie net self besluit wanneer ons ‘n vers simbolies moet verstaan en wanneer nie.  Die konteks van die boek en die res van die Bybel moet dit bepaal.  Hoe weet ons of die duisend jaar in Op.20 letterlik of simbolies verstaan moet word?

 

Die ketting waarmee die duiwel gebind word is waarskynlik simbolies, omdat hy ‘n gees is.  Verder is Openbaring ‘n baie simboliese boek.  Die duisend jaar in Op.20 is moontlik simbolies soos die vee op ‘n duisend heuwels in Ps.50:10, en 2 Pt.3:8 se duisend jaar wat vir die Here soos een dag is en andersom.  Ek glo dat die duisend jaar in Op.20 simbolies is van die tydperk tussen Jesus se eerste koms en sy tweede een.

 

Die loslating

Wat sê Sannie se ma as sy stout is?  ‘Nou is die duiwel los!’  Ons weet dat sy dit spreekwoordelik bedoel (gelukkig!).  Die waarheid is dat die duiwel tot aan die einde van die duisend jaar gebind sal wees, en dat hy dan vir ‘n kort tydjie losgelaat sal word (v.3, 7-8).  Ek sal in die volgende preek meer hieroor sê.

 

Die sisteem

Voor ek by die toepassing kom, wil ek hê dat jy postmillennialisme as ‘n sisteem moet verstaan.  Moet dit asb. nie afskiet, net omdat jy nie met elke detail saamstem nie.  Laat my asb. toe om in vyf paragrawe die sisteem vir jou te verduidelik.  Daarna kan jy self besluit of dit Bybels is of nie.  As jy besluit dat dit wél Bybels is, sal ek vir jou sê hoe om dit toe te pas.

 

Volgens postmillennialisme sal daar in die toekoms ‘n goue era van ongekende voorspoed en vrede wees.  Dit sal nie deur die politieke of sosiale ingrype van ‘n land se regering plaasvind nie, maar deur die kragtige werking van God in evangelisasie en herlewing.

 

Die Jode sal in massa tot bekering kom.  Hulle bekering sal ‘n wêreldwye herlewing ontketen (Rm.11:12, 15, 25-27, Esg.37:1-14).  Elke individu sal nie tot bekering kom nie, maar nasies in hulle geheel sal die Here dien (Gn.12:3, Ps. 22:28-29, 67:6, 8, 72:8-11, 17, 19, 86:9, Jes.2:2-3, 11:9b, 60:6-7, 66:18, 22-23, Mal.1:11, Mt.28:19).

 

Soos wat Jesus tot nou toe gedoen het, sal Hy gedurende die goue era vanuit die hemel oor sy vyande regeer (Ps.110:1, 1 Kor.15:25-26).  Hy sal daarvoor sorg dat geregtigheid op die aarde geskied, dat die armes gehelp word, dat daar vrede is, dat misdaad minimaal is, dat sy kinders vooruit gaan, en dat die aarde voorspoedig is (Ps.72:2-7, 12-16, Jes.65:21-23, Mg.4:4).

 

Daar sal nie oorlog wees nie (Jes.2:4, Sg.9:9). Al die diere sal plante eet en sal mekaar nie meer doodmaak nie; geen mens sal deur hulle beskadig word nie (Jes.11:6-9a, 65:25).  Dit sal wees soos voor die vloed.

 

En tog sal die wêreld nog nie volmaak wees nie; daar sal nog sonde en dood wees (Jes.65:20).  Gelowiges sal egter so oud word soos bome; so oud soos Adam se nageslag in Gn.5 (Jes.65:20, 22).  Trane sal nie algemeen wees nie; dit sal ‘n tyd van groot blydskap wees (Jes.65:18-19).

 

Ek weet dat daar besware teen hierdie lering is:

 

[1] ‘Hoe weet jy dat hierdie verse nie oor die hemel gaan nie?’  Dit kan nie oor die hemel gaan nie, omdat dit van sonde en dood praat.  ‘Ja, maar in Jes.65:17 sê die profeet dan dat hy die nuwe hemel en die nuwe aarde beskryf.’

 

Ek weet, maar hy sê ook drie verse later dat daar sonde en dood is, en daarom kan dit nie van die hemel praat nie.  Die nuwe skepping het by wedergeboorte al in ons harte begin (2 Kor.5:17).  Dit sal progressief groei totdat dit by die wederkoms vervul word (Jes.9:5-6, Dn.2:35, Mt.13:31-33, Op.21:1).

 

[2] ‘Wie sê dat die “postmil” verse wat jy hierbo aangehaal het nie dalk van ‘n millennium ná die wederkoms praat nie?’

 

Volgens 1 Kor.15:23-28, 54-55 sal Jesus die dood by sy wederkoms vernietig.  Volgens Op.20:14 sal Hy dit ná die millennium (v.1-7) by die finale oordeel vernietig.  Die wederkoms kan dus nie voor die millennium wees nie; dit moet daarná wees.

 

Volgens Mt.25:31-46 sal daar nie ‘n millennium na die wederkoms wees nie, maar ‘n finale oordeel van die nasies, en ‘n ewige bestaan met of sonder die Here.  Volgens Jh.6:39-40, 44 is dit die laaste dag wanneer Jesus weer kom en die dooies opwek.  Hoe kan die huidige aarde dan nog ná sy koms vir ‘n duisend jaar lank aanhou?

 

Een van die grootste probleme wat ek met hierdie siening het, is dat volmaakte gelowiges uit die hemel uit na ‘n sondige aarde toe moet terugkeer.

 

[3] ‘Hoe kan ‘n wêreld wat so boos is voor die wederkoms verander word?’  Die ywer van die Almagtige God sal daarvoor sorg (Jes.9:6).  Die feit dat dit vir ons regering ontmoontlik is, beteken nie dat dit vir die Here onmoontlik is nie (Sg.8:6, Lk.18:27).

 

‘Ja, maar dit lyk nie vir my of dinge besig is om te verander nie.’  Moenie soos Sara wees en lag omdat dit vir jou onmoontlik lyk nie.  Vertrou eerder soos Abraham, al is daar ook vir jou geen aanduiding dat die Here sy beloftes sal vervul nie.

 

[4] ‘Volgens Mt.7:13-14, 22:14, Lk.13:23-24 is daar min wat gered sal word, nie baie nie.’  In die laaste twee tekste bedoel Jesus dat die meeste Jode in sy tyd Hom verwerp het.  In dieselfde tekste sê Hy dat massas heidene van oral af na God se Koninkryk toe sal kom.  Ek glo dat Mt.7:13-14 ook van Jesus se tyd praat.  Op.7:9 en die tekste wat ek hierbo genoem dui aan dat ‘n ontelbare menigte tot bekering sal kom.

 

[5] ‘Op.6-19, Mt.24 en ander sulke tekste wys dat die wêreld slegter sal word, nie beter nie.’  Ek het vroeër in die reeks gewys dat hierdie gedeeltes in die eerste eeu vervul is.

 

[6] ‘Jesus het in Mt.13:24-30, 36-43 gesê dat die koring en die onkruid (gelowiges en ongelowiges) saam sal groei tot by die wederkoms.’  Ja, maar Hy het nie gesê dat daar meer onkruid sal wees as koring nie.  Eintlik het Hy aangedui dat die koring meer sal wees, omdat dit ‘n koringland is, en nie ‘n onkruidland nie.

 

Die toepassing

Laat hierdie waarhede jou gebedslewe verander.  Bid dat Jesus se Koninkryk deur die evangelie na die nasies toe sal versprei; bid dat sy wil op die aarde sal geskied (Mt.6:10).  Bid vir die redding van die Jode en vir herlewing.  Kry goeie boeke oor die onderwerp en lees dit.  Iain Murray se Puritan Hope is uitstekend, en Keith Mathison se boek oor Postmillennialisme is ook baie goed.

 

Dink ook daaraan dat die grootste predikers, teoloë, musikante en sendelinge in die kerk se geskiedenis optimisties was oor die eindtyd (nie almal van hulle was postmil nie):  Augustinus, Athanasius, Calvyn, John Owen, Jonathan Edwards, George Whitefield, David Brainerd, Isaac Watts, William Carey, Charles Spurgeon, David Livingstone en meer.

 

As postmillennialisme jou nie oortuig nie, wil ek ten minste vra of jy nie optimisties wil wees soos Spurgeon (‘n premil) en Calvyn (‘n amil) nie?  As jy nogsteeds nie oortuig is nie, respekteer ek jou besluit.  Ons kan in vrede lewe en hoef nie paaie te skei soos ‘n gemeente in Potch wat oor die eindtyd geskeur het nie.

Die ABC van gemeentesang

In ons gemeente beklemtoon ons die suiwer prediking van God se Woord.  Daar is egter ‘n paar gebiede waarin ons sukkel.  Gemeentesang is een van hulle.  Van ons beste musikante het na ander dorpe toe verhuis.  Ons bekwame musiek leier van 13 jaar is op die oomblik buite aksie, en sal hopelik teen Augustus weer by die groep aansluit.

 

Ons maak ook nie die gebou vol nie.  In ‘n gebou wat 160 kan sit, is ons 75 mense in die oggend en 35 in die aand; met ‘n hoë plafon voel ons dit.  En dan het ons nuwe musikante wat nou eers vir ‘n paar maande saam speel.  Daar is nóg een of twee faktore wat maak dat ons sukkel.

 

Maar hierdie probleme is die nr.1 rede hoekom ons sukkel nie.  Ons het Bybelse instruksie nodig.  Wat sê die Bybel oor samesang en hoekom is dit belangrik?  Kol.3:16 sal ons help om hierdie en ander vrae te beantwoord.

 

Die liedboek van gemeentesang

Mense verskil oor gemeentesang.  In ons gemeente is daar party mense wat van Halleluja-liedjies hou, terwyl ander die nuwe liede verkies.  In ander kerke hou sommige mense van kitare, terwyl ander die orrel verkies.  Een gemeente is kontemporêr en ‘n ander een konserwatief.  Wat is die basis waarvolgens ons moet besluit wat reg is?

 

Die Woord van Christus moet die basis van ons gemeentesang vorm.  Die feit dat dit die Woord van Christus is, impliseer dat ons liede op Hom moet fokus; dit moet Christo-sentries wees.  As ‘n ongelowige by die erediens was en tydens die preek geslaap het, moes hy êrens in een van die liede die evangelie gehoor het.

 

Christo-sentriese gemeentesang impliseer verder dat ons liede nie op die mens, sy behoeftes en sy gevoelens fokus nie.  Die liedjie wat sê:  ‘You thought of me, above all,’ fokus op die mens en nie op Jesus nie.  Dit skep die idee dat Hy ons benodig, en dat Hy nie sonder ons kan lewe nie.

 

Christo-sentriese liede weet dat Jesus ‘n Liefdevolle en Getroue Vriend is, maar sing nie asof Hy ons ‘cool pal’ is nie; dit bewonder sy groot liefde, maar sing nie asof Hy ons meisie of kêrel is nie.

 

‘Die Woord van Christus’ impliseer dat die Bybel ons liede se inhoud moet bepaal (Ps.119:54).  Wat moet ons sing?

 

• Ons moenie net die Psalms sing nie, maar ons moet dit ook nie afskeep nie.
• Met lofgesange moet ons die Here vir sy Persoon, karakter en dade prys.
• In plaas van vleeslike liede, moet ons geestelike liede

 

So sal ons sing wat die Here wil hê, en nie maar net liede wat ons lekker laat voel, of liede waarmee mense gemaklik is nie.  Ons moenie bloot die ou koortjies of Hillsong se nuutste treffer wil sing, omdat dit mooi instrumente het, of omdat die wysie ‘catchy’ is nie.  Die vraag moet altyd wees:  ‘Wat sê die Bybel?’

 

Die Bybel sê bv. nié dat Jesus die Heilige Gees se Seun is nie.  Dit was ‘n tikfout in een van ons liede:  ‘Kom O Skepper Gees… Leer my van u Seun…’  Die regte woorde moet wees:  ‘Leer my van die Seun…,’ en daarom het ons dit verander.

 

Die Here wil hê ons moet Hom in waarheid aanbid (v.16, Jh.4:24).  Om bloot te sê jy is opreg is nie genoeg nie.  Ussa was opreg, en tog het God hom laat sterf, omdat hy sy eie reëls gevolg het (2 Sm.6:5-7, 2 Kron.15:2, 15, Nm.4:15, 7:8-9).  Dít is hoe ernstig die Here is dat ons Hom volgens sy Woord moet aanbid.  Maar dis nie al nie.  God wil ook hê dat ons Hom in gees moet aanbid (Jh.4:24).  Hier is wat ek bedoel.

 

Die hart van gemeentesang

Jy ken seker die storie van die man wat Psalm 23 voorgedra het, en mense se applous gewen het?  Toe hy klaar was het hy die mense in die gehoor uitgedaag om dit beter as hy op te sê.

 

‘n Ou man het dit opgesê.  Toe hy klaar was het niemand applous gegee nie; almal het gehuil.  Mense het gevra wat die verskil was.  ‘Die kunstenaar ken die Psalm; die ou man ken die Herder,’ het iemand geantwoord.

 

Net so kan ons in gemeentesang met koue harte die Bybel se reëls volg:  ons kan die Here in waarheid aanbid, sonder dat ons Hom in gees aanbid; die Woord kan in ons koppe wees, sonder dat dit in ons harte is; ons kan die woorde met ons lippe sê, sonder dat dit ons siele raak (v.16, Jh.4:24).

 

As ons dan die Here met opregte wil prys, moet ons seker maak dat ons gered is.  Jy móét besef dat jy sonder Hom meer verlore is as iemand wat in digte mis in die berge verdwaal.  Jy moet op Jesus vertrou en besef dat net Hý jou van die ewige oordeel kan red.

 

Jy moet na Hom toe uitroep as die enigste hoop om vergewe te word.  Jy moet jouself aan Hom toevertrou en glo dat die Vader sý perfekte lewe, kruisdood en opstanding in jou plek sal aanvaar.  Jy moenie meer vir jouself lewe nie, maar vir Hom.

 

En as jy dít gedoen het, kan jou lofprysing vir Hom aanneemlik wees en kan jy Hom in gees en waarheid aanbid (v.16, 1-15, Jes.1:12-18, Mt.5:23-24, 1 Tm.2:8).  Om die Here in gees te aanbid, moet sý Gees jou hart vul.  Dit kan net gebeur as jy die Boek wat deur die Gees geïnspireer is, indrink soos wat ‘n dronkaard wyn drink:  jy moet baie daarvan inneem (v.16, Ef.5:18).

 

En as jy die Woord biddend in jou hart gebêre het, sal dit vanself in aanneemlike lofprysing soos heuning van jou lippe afdrup, want wat die hart van vol is loop die mond van oor (Mt.12:34).  Doen dan moeite om jou hart en lewe met God se Woord te vul:  luister na Bybelse lering en prediking; lees, bestudeer, bepeins, memoriseer en gehoorsaam die Woord van God (Ps.1:2, 119:11, 97).

 

As jy dít doen, sal die Woord ryklik in jou woon.  Dit sal jou hart, gesindheid, denke, woorde en dade oorheers en deurweek.  Die Heilige Gees sal jou hart in ‘n tuiste vir die Woord van God omskep.

 

Dít is waaroor Geesvervulde lofprysing gaan.  Dit begin nie wanneer jy by die erediens instap nie; jou hele lewe moet met die Woord gevul wees.  Maak veral seker dat jy voor die erediens ‘n tydjie afsonder om jou hart reg te kry.  Bely jou sonde, bid vir hulp om die Woord te verstaan, dank die Here vir sy goedheid.

 

Kom dan met ‘n dankbare hart vol van blydskap na die erediens toe:  “Enter his gates with thanksgiving, and his courts with praise!” (Ps.100:4, ESV).  Moenie onvoorbereid kom soos wat die populêre lied sê nie:  ‘Come, now is the time to worship… Come, just as you are to worship.’

 

Doen alles wat jy kan om die Here uit ‘n Geesvervulde hart te prys.  Sorg dat jy jou definisie van Geesvervulde lofprysing reg het.  Dit het niks te doen met ‘n klomp mense wat in brabbeltale praat, omval, hoendervleis kry, of ‘n ekstatiese ervaring het nie.

 

Om emosioneel te raak wanneer jy sing beteken ook nie outomaties dat die Heilige Gees teenwoordig is nie.  Mense raak emosioneel wanneer hulle die volkslied by ‘n rugby wedstryd sing, of as Bobby van Jaarsveld by ‘n musiek konsert vir hulle soene blaas.

 

Emosie op sy eie kan nooit vir jou ‘n geestelike ervaring gee nie.  Daarom sing ons nie vir 90 minute totdat ons ‘n emosionele ‘high’ bereik het nie.  Ons sing ook nie ‘n reëltjie met vyf woorde vyftien keer oor, totdat ons in ‘n beswyming ingaan en beheer verloor nie.

 

Kerke wat so aanbid fokus op hulleself en nie op die Here nie.  Dit is nie die Heilige Gees en sy waarheid wat hierdie mense help om hulle emosionele ‘high’ te bereik nie, maar die oorverdowende musiek, die eindelose herhaling, die gekleurde ligte, die rookmasjien, die massas wat om hulle skreeu, en die konsert wat op die verhoog aan die gang is.  Dit lyk meer na ‘n sekulêre rock konsert as na ‘n erediens.

 

Hierdie mense sou nooit so ‘vol van die gees’ gewees het as al die ligte aan was, as dinge ordelik geskied het, as die gemeente se stemme harder was as die dromme en die kitare, as hulle net vier liede gesing het, as elke lied net een keer gesing is, en as die liede se inhoud gelaai was met soliede teologie nie.  Dit wys vir ons dat hulle emosie vleeslik opgewek is.

 

Emosie moet eerder ons reaksie op die waarheid wees.  As die Gees ons harte vul en die Woord ryklik in ons woon (v.16, Ef.5:18), sal God-verheerlikende emosies in riviere van lof oor ons lippe vloei.  Ons harte sal met liefde vir Jesus brand (Lk.24:32).  Ons sal vol van dankbare blydskap wees en die Here met lofgesange prys (v.15-17).

 

Die skool van gemeentesang

‘n Tagtig jarige tannie in ons gemeente het vir my gesê dat sy Totius se beryming van die Psalms geleer het toe sy klein was.  ‘Ek onthou dit vandag nog,’ het sy gesê.  Ons onthou God se Woord makliker as ons dit sing (Dt.31:19, 22, 30, die Psalms).  Daarom moet ons mekaar met Bybelse lofliede onderrig en vermaan (v.16).

 

Die Bybelse woorde van hierdie liede sal vir ons wysheid gee en die waarheid in ons harte vas sement (v.16, 2:3).  Omdat ons die Bybel op hierdie manier leer, sal vals woorde vir jare lank in ons koppe vassit en ons op die verkeerde pad lei.  Sing daarom die waarheid om jouself en ander van die Here te leer, om jou en hulle aan te spoor om Hom beter te volg.

 

Om mekaar goed te onderrig, moet ons weet wat ons sing.  As daar ou woorde is, moet ons dit verduidelik of verander.  Ons liede moet eenvoudig wees, maar dit hoef nie oppervlakkig te wees nie.  Dit is bv. nie verkeerd om te sing:  ‘God is so goed, God is so goed, God is so goed, Hy’s so goed vir my’ nie.

 

Maar ons kan nie net sulke koortjies sing en verwag dat ons aanbidding die hoë pieke van ‘n geestelike Berg Everest sal bereik nie.  Daarom moet ons ook liede met Bybelse substansie sing.  Ons moet bv. sing:

 

In die hemel is die Heer,

en sy glans is soos kristal.

Hy’s die heilige van God,

en Hy heers oor die heelal.

Daar is mag in sy Woord,

soos die waters druis sy stem.

Soos die son op die see se blou,

so die rykdom van sy trou…

Miljoene in gereedheid,

span die eng’le om sy troon.

Verbysterend sy sieraad,

en die weelde van sy kroon…

 

Die skool van gemeentesang vorm tot ‘n groot mate die beeld wat ons van God het.  Daarom moet ons nie vir ons kinders lawwe liedjies oor God, Verlossing, en die res van die Bybel leer nie (bv. die Bybel-liedjies wat hulle op Veggie Tales leer).

 

Ons kan nie verwag dat hulle Jes.6 se heerlike beeld van God moet hê, as ons vir hulle liedjies leer soos die een wat my kinders by ‘n kamp geleer het nie:  ‘Ek spring soos popcorn as ek vir Jesus sing, popcorn sal ek vir Jesus spring, popcorn want ek is baie bly, Jesus het gekom vir jou en my…’

 

Die melodie van gemeentesang

Die meeste mense sal vir jou sê dat die melodie nie belangrik is nie, en dat dit die woorde is wat saakmaak.  Maar mense wat films maak sal vir jou sê dat die melodie baie belangrik is.  Jy kan spanning, blydskap, hartseer, vrees, kwaad, en ander emosies deur die melodie opwek.

 

Daarom moet ons seker maak dat die melodie, die ritme en die instrumente ons lofliede se woorde komplementeer.  Dit moenie die aandag van die woorde af wegvat of daarmee bots nie.  Ons moenie méér beïndruk wees met die wysie as met die God van wie ons sing nie.  En tog moet die musiek ook pragtig wees en iets wys van die God wat dit gemaak het.

 

Ons het ‘n oulike CD vir kinders wat vir hulle Bybelversies leer.  Maar daar is een lied waarvan ek nie hou nie, omdat die melodie die woorde weerspreek.  Die woorde is aangehaal uit die laaste deel van 2 Kor.9:7:  “God loves a cheerful giver.” (ESV).  Maar wanneer die kinders die liedjie sing, sê hulle:  ‘God loves a cheerful giver, ha-ha-ha-ha-ha…’

 

Die vers gaan glad nie oor iemand wat uit sy maag uit lag wanneer hy vir die Here se werk bydra nie.  Ek het nog nooit gesien dat iemand in ons gemeente dit doen nie, en dink dat hierdie liedjie se melodie met die woorde bots.

 

Wanneer ons saam sing kan ons ook nie ‘n opgeruimde melodie hê wanneer ons oor God se oordele sing, of wanneer ons ons sondes bely nie.  Maar ons kan ook nie ‘n droewige melodie hê as ons die Here vir sy wonderlike verlossing prys nie.  ‘Joy to the World’ moet daarom ‘n ‘Joy to the World’ tipe melodie hê.

 

Na my mening is daar ‘n paar skrywers wat hierdie kuns bemeester het.  As jy van ouer musiek hou, is niemand beter as Isaac Watts en Charles Wesley nie.  As jy hedendaagse gemeentesang verkies, is die Getty’s, Stuart Townend en Bob Kauflin goed.  Ek dink dat Hillsong en Jesus Culture nie die beginsels volg wat ek hierbo genoem het nie.[1]

 

As gelowiges vermy ons sekere style, omdat die wêreld dit gebruik om hulle immorele en goddelose agenda te dryf.  Heavy Metal word bv. gebruik om die werke van duisternis te propageer, en dus is dit nie genoeg om net die vieslike woorde te verander nie.  Die boodskap lê nie net in die woorde nie, maar in die styl.  ‘n Mens kan dus nie ‘n melodie gebruik wat die werke van die duisternis bevorder om Jesus se die lig mee te verkondig nie.  Dt.12:4, 30-31 sê dat ons nie die wêreld se metodes moet gebruik om die Here te aanbid nie.

 

‘Soos in die eerste duisend of meer jaar van die kerk se geskiedenis, behoort ons glad nie eers instrumente te gebruik nie,’ sal ‘n baie konserwatiewe gelowige vir jou sê.^[2]  Persoonlik dink ek dat die vroeë kerk verkeerd was.

 

Volgens Paulus moet ons Psalms sing (v.16), en in Ef.5:19 sê hy dat ons dit met melodieë moet doen [Gk. psallō].  Die Griekse woord praat letterlik van iemand wat ‘n snaarinstrument pluk.  En as ons Psalms moet sing, sê Ps.150 dat ons die Here met allerhande instrumente moet prys.  Talle van die Psalms se opskrifte sê ook dat die lied met ‘n instrument begelei moet word.

 

Maar in dieselfde asem is dit nodig om te sê dat die instrumente nie die mense se stemme moet uitdoof nie.  Ons harte en stemme moet die hoof instrumente wees waarmee ons die Here loof en dank.

 

Die cresendo van gemeentesang

Cresendo beteken hoogtepunt of klimaks.  Volgens v.16 is God en sy heerlikheid die cresendo of klimaks van ons gemeentesang.  God het ons geskep en gered om Hom te verheerlik (Jes.43:7, 21, 1 Kor.10:31, 2 Kor.5:9, 15, Ef.1:6, 12, 14).

 

Dit is ook die rede hoekom ons nie soos Moslems, Hindoes en mense van ander godsdienste is nie – ons sing.  Dit kan nie anders nie.  God het ons oë oopgemaak om sy heerlikheid te sien; ons is bly dat Hy ons gered het.  Om dan nié die Here met lofliede te prys nie, is erger as moord en verkragting.

 

Gemeentesang is egter nie die enigste manier hoe ons die Here aanbid nie.  Ek ken ‘n ds. wat by ‘n ander gemeente gaan preek het.  Toe hulle klaar gesing het, het die musikante agter in die kerk op hulle steitjies gaan sit om te slaap.  Hy het voor die hele kerk vir hulle gesê:  ‘Gemeentesang is nie die enigste deel van aanbidding nie; Bybelse prediking is ook aanbidding – sit regop.’

 

‘n Vrou het eenkeer vir my gesê:  ‘As die musiek goed was, gee ek nie om of die preek sleg is nie.’

 

Die ds. in die eerste storie was reg, en die vrou in die tweede een verkeerd.  Ons moet die ABC van gemeentesang ken, sodat ons die Here met opregte harte kan prys.  Ons moet egter nie dink dat gemeentesang die A-Z van aanbidding is nie.  Om die Here reg te aanbid moet jy jou lewe aan Hom toewy (v.17, Rm.12:1).

 

[1] Lees gerus die drie artikels oor ‘The Gospel According to Hillsong’ by http://www.gty.org

[2] N.R. Needham, 2000 Years of Christ’s Power: Part 1, pp.68-69; Part 2, pp.169-171; Part 3, pp.229-230.

‘n Toekoms van verwoesting en vrede

Toe ek 11 jaar oud was het ‘n meisie in my klas Pretoria toe getrek.  Ek het baie van haar gehou en in my bed gelê en huil toe sy weg is (‘whimp!’).  Op daardie stadium het dit vir my gevoel of dinge nooit weer sal beter word nie.

 

Ongelukkig is dit nie net 11 jariges wat so dink nie.  Selfs as volwassenes staar ons onsself blind teen die onmiddellike toekoms en mis ons God se beloftes oor die verre toekoms – ons sien nie die groter prentjie nie.  Wees daarom baie versigtig wanneer jy Jes.8:23-10:4 lees, veral as Knysna se vlamme om jou brand.

 

‘n Toekoms van vrede (8:23-9:6)

Een van my vriende het hierdie week gesien hoe ‘n klomp mense iemand aanrand.  Die man het blykbaar ‘n kind ontvoer, vermoor, en haar liggaamsdele aan ‘n toordokter verkoop.  Dit is die derde keer in twee weke wat mense sulke dinge vir my vertel, dinge wat eintlik te skandelik is om te noem (Ef.5:12).

 

In sulke tye wonder ‘n mens waarheen ons land oppad is – wat hou die toekoms in?  Glo dit of nie, maar volgens 8:23-9:6 sal Suid-Afrika en die wêreld uiteindelik ‘n vredevolle toekoms van reg en geregtigheid hê.

 

Toe Israel teen die Here gesondig het, het Hy haar in ‘n diep en benoude duisternis gedompel (8:22).  Van die twaalf stamme was Sebulon en Naftali die verste noord, en het hulle eerste deurgeloop toe die Siriërs en Assiriërs die land binnegeval het (8:23, 2 Kon.15:29, 2 Kron.16:4).  Die gebied was wes van die Jordaan rivier en die See van Galilea (8:23).  A.g.v. die Kanaäniete wat saam met die Israeliete daar gewoon het, is dit ook ‘Galilea van die heidene’ genoem (8:23, Rgt.1:30, 33).

 

Alhoewel Galilea eerste donker was, sou hulle in die laaste tyd^[1] eerste die lig van God se heerlikheid in Jesus se Galilese bediening gesien het (8:23-9:1, Mt.4:12-17, Lk.1:78-79, Jh.8:12).  Ná die ballingskap het daar ‘n handjievol oorgebly, maar nou sou die Here sy volk vermenigvuldig het (9:2, 1:9, 26:15, Esg.36:37, 1 Pt.2:9, Hd.2:41, 47, 4:4, 5:14, 6:1, 7, 8:12, 9:31, 35, 42, 11:21, 12:24, 13:47-49, 14:1, 21, 27, 16:5, 31, 17:4, 12, 34, 18:8, 19:20, 28:24, Op.7:9).

 

Hulle sou so bly gewees het soos boere wat ‘n groot oes inbring en fees vier, soos ‘n weermag wat haar vyande oorwin en die buit verdeel (9:2, Hd.2:47, 8:8, 39, 11:23, 13:48, 52, 15:3, 16:31, Op.7:10).

 

Verder sou hulle bly gewees het, omdat God Assirië se swaar juk van hulle skouers afgehaal het; Hy het die stok gebreek wat hulle op die rug geslaan het (9:3, 10:5, 24, 27, 14:5, 25).  Hy het die vyand se juk gebreek soos wat Hy dit in Gideon se tyd met die Midianiete gedoen het (9:3, 10:26, Rgt.6-8).

 

Die volk was bly dat God haar vyande oorwin het (9:4).  Hulle sou nie meer klere en skoene aangetrek het om oorlog te maak nie, maar die Israeliete sou dit verbrand het (9:4, Esg.39:7).  Daar sou nie meer oorlog gewees het nie, maar vrede (2:4, Sg.9:10).

 

Die volk was ook bly dat God Immanuel gegee het om haar van haar sonde te red (9:5, 7:14, Mt.1:21).  Hy is as ‘n Kind gebore, maar was ook die Seun van God (9:5).  Die las wat Hy van die volk se skouers afgehaal het, het Hy as Koning op syne gedra (9:3, 5, 22:22, Mt.28:18, 1 Kor.15:25).

 

Jesaja beskryf sy Persoon en karakter soos volg:

 

[1] Hy is die Wonderbare Raadsman (9:5, 28:29, Rgt.13:18).  Hy het bonatuurlike wysheid om die volk te lei (vgl. 1 Kon.3:28).  Hy weet hoe om die regte woorde te sê wanneer ons dit nodig het (50:4).

 

[2] Hy is die Magtige God wat sy volk se vyande oorwin (9:5, Dt.10:17, Jer.32:18).

 

[3] Omdat Hy die ewige Vader openbaar en Een is met Hom, word Hy met Hom vereenselwig (9:5, Jh. 1:18, 10:30, 14:9).  Hy is ‘n goeie Vader vir sy kinders (9:5, 63:16, 64:8, Mal.2:10).

 

[4] Hy is die Vredevors, die oorsprong van alle vrede (9:5).  Deur sy kruisdood het Hy vir ons vrede met God gebring (Rm.5:1, Kol.1:20).

 

Namate die evangelie van vrede geleidelik oor die aarde versprei, sal die Seun van Dawid se heerskappy van vrede versprei en sonder einde wees (9:6, 6:3, 11:9, 2 Sm.7:14, Ps.72:19, 110:1, 132:11-12, 145:13, Dn.2:35, 44, Esg.47:1-5, Mt.6:10, 13:31-33, Lk.1:32-33, Op.11:15).  God se vrede, reg en geregtigheid sal die norm wees (9:6, 2:4, 11:6-9, Ps.72:7, Jer.23:5).

 

Dalk het dit in die lig van Israel se boosheid in 9:7-10:4 onmoontlik gelyk, en miskien lyk dit vir jou ook onmoontlik wanneer jy na die probleme om jou kyk:

 

• Natuurrampe in die Kaap.
• Korrupsie in die regering.
• Grumoorde in ons land.
• Grondeise in Zimbabwe.
• Misdadigers wat nie ‘n gewete het nie.
• Islamitiese terroriste in Engeland.
• Skaamtelose homoseksualiteit in die NG-Kerk en in die samelewing.
• Die toenemende rebelsheid van ons land se kinders, tieners en jongmense.
• Wetteloosheid op die paaie.
• Swak dienslewering en die luiheid van mense wat vir die staat werk.

 

En tog moet dit wat jy om jou sien nie jou teologie bepaal nie – die Bybel moet.  T.s.v. die boosheid van Suid-Afrika, Israel en die res van die wêreld, sal God se ywer daarvoor sorg dat Jesus se Koninkryk van vrede, reg en geregtigheid groei en gevestig word (9:6, Sg.8:6).  As die profesieë m.b.t. sy eerste koms vervul is (9:5), sal die profesieë m.b.t. die vervulling van sy Koninkryk vervul word (9:6).

 

Die vraag is nie of dit sal gebeur nie, maar of jy daarin sal deel?  Is jy nog in die duisternis van jou sonde, of het die lig van God se verlossing in jou hart geskyn (8:23-9:1, Ef.5:8, 14)?  Het jy al besef dat Jesus namens ons aan die kruis God se juk en roede op Homself geneem het, en dat dié wat in Hom glo van hulle sonde en God se oordeel bevry sal word (9:3, 53:4-6, 10, Mt.11:29-30, Jh.8:36, Gal.5:1)?

 

Of is die slawejuk en die roede van Satan, jou skuldige gewete en jou eie pogings om aanneemlik te wees voor God nog ‘n swaar las op jou skouers (9:3, Hd.15:10, Jh.8:36, Gal.5:1)?

 

Het jy al verstaan en ervaar dat Jesus vir jou sonde gebore is, en dat God Hom gegee het om vir jou te sterf (9:5)?  As jy in Hom glo om jou van jou sonde te red, sal jy persoonlik ervaar hoe Hy ook jou Wonderbare Raadsman, Sterke God, Ewige Vader en Vredevors is (9:5).

 

‘n Toekoms van verwoesting (9:7-10:4)

Op 2-5 September 1666 het die groot vuur in London 13 200 huise, 87 kerke, St. Paul’s Katedraal, en baie ander belangrike geboue afgebrand; 70 000 van die stad se 80 000 inwoners het hulle huise verloor.

 

Die vure wat tans in die Suid-Kaap woed rig ook geweldige skade aan.  Volgens sommige is dit een van die grootste rampe in ons land se geskiedenis.  In Jesaja se tyd het die Here ook sy volk met vuur en op ander maniere gestraf.

 

Voordat die Messias se heerskappy van vrede aangebreek het, het God gesê dat Hy die volk gaan oordeel (9:7).  Efraim en Samaria – Israel en haar hoofstad – sou geweet het dat God se dreigemente nie leeg is nie, maar dat Hy die hoogmoediges weerstaan (9:8, Jk.4:6).

 

Toe Samaria se moddersteen huise a.g.v. ‘n aardbewing inmekaar getuimel het (Am.1:1), het die hoogmoedige volk haar nie bekeer nie, maar besluit om dit met gekapte klip te vervang (9:9).  Gesogde sederbome sou die meer algemene wildevybome vervang het (9:9).  In die volk se gedagtes sou die toekoms dus beter gewees het as die hede.

 

Israel het veral so gedink omdat koning Resin van Sirië ingestem het om haar teen Assirië te beskerm.  Maar terwyl sy so selfversekerd was, het die koning van Assirië teen Resin opgestaan en hom doodgemaak (9:10, 2 Kon.16:9).  Israel het nie besef dat Sirië eintlik die heuning was wat die bye van Assirië na haar toe gelok het nie.

 

Soos Filistia in die weste, het Sirië in die ooste dus haar mond oopgemaak om vir Israel in te sluk (9:10, 2 Kon.16:6, 2 Kron.28:18).  A.g.v. die volk se hoogmoed, het God nie die uitgestrekte arm van sy toorn van haar af weggedraai nie (9:11, 16, 20, 10:4, 5:25).

 

Maar selfs toe Hy die volk getref het, het sy nie na Hom toe gedraai en om genade gesmeek nie (9:12).  Gevolglik het Hy die kop en die stert, die hoë palmbome en die lae riete – die belangrike politieke leiers en die vals profete – op een dag afgesny en tot ‘n val gebring (9:13-14, 19:15).  Dit was húlle wat die volk op ‘n dwaalspoor gelei het om haar in te sluk (9:15, 11).

 

Sterk jong manne, weduwees, weeskinders, almal het in woord en daad die leiers se slegte voorbeeld gevolg (9:16).  Daarom het die Here Hom nie oor hulle verbly of ontferm nie, en sou Hy die lot van hulle gestraf het (9:16).  Hy het geweier om die uitgestrekte arm van sy toorn terug te draai (9:16).

 

Die volk se boosheid was soos ‘n vuur wat in doringtakke en droë onkruid vlamvat, soos die dik rookwolke van Knysna se bosbrand (9:17).  God het vir Israel aan haar sonde oorgegee, sodat dit haar verteer het.  Die samelewing het homself vernietig (9:18, Mg.7:2).  Israel was die hout en God se toorn die skroeiende vuur wat haar gebrand het (9:18).

 

As deel van die volk se straf het sy honger gely (9:19, 8:21).  Nou was daar in een dorp vleis, en môre het hulle hulleself in ‘n ander dorp soos wilde diere aan die kos vergryp (9:19).  Daar was nie genoeg kos om hulle te versadig nie (9:19).  Die hongersnood het so erg geraak, dat mense hulle eie kinders geëet het (9:19, 49:26, Dt.28:52-57).

 

Josef se twee seuns, die stamme van Efraim en Manasse, het mekaar verslind; saam het hulle teen Juda geveg (9:20, 15, 11, 2 Kron.28:6-9, kontr. Jes.11:13).  As gevolg hiervan het God die uitgestrekte arm van sy toorn nie teruggedraai nie (9:20).

 

God het sy wee teen Israel uitgespreek omdat haar leiers die wet herskryf het om hulleself te bevoordeel (10:1).  Onder die nuwe grondwet was dit wettig om die armes te onderdruk (10:1-2).  Soos in Kommunistiese lande het hulle geen geregtigheid teen hulle klaers gekry nie, en is hulle van hulle regte ontneem (10:2).  Die land se leiers het weduwees se erfdeel by hulle weggevat en van weeskinders ‘n prooi gemaak (10:2).

 

Dus het die Here ‘n dag bepaal waarop húlle die prooi van die Assiriërs geword het (10:3).  Op dié dag sou daar vir hulle geen hulp gewees het nie (10:3).  Al wat vir hulle oorgebly het, was om saam met die ander gevangenes onder ‘n swaar juk te buig of om deur die swaard te val (10:4).  A.g.v. hulle wetteloosheid sou die Here nie die uitgestrekte arm van sy toorn teruggedraai het nie (10:4).

 

En totdat Suid-Afrika haar nie bekeer nie, sal die Here nie ophou om ons met sy kragtige hand te tref nie.  Sal ons ná die brande in Knysna nogsteeds nie na die Here toe draai nie (9:12)?

 

Sal droogte en verwoestende storms die Wes-Kaap teister, en swart mense nogsteeds die wit mense haat en andersom (9:11)?  En asof dit nie genoeg is nie, baklei God se kinders in hulle huwelike, gesinne, families en gemeentes met mekaar (9:19-20, Gal.5:15).  Hoe lank moet dit nóg aanhou voor ons vir die Here luister?

 

Hoe lank sal ons land aanhou om sonde ‘wettig’ te maak (10:1)?  Deur die wettiging van aborsie het die regering moord goedgekeur.  Dié wat vir húlle of vir die partye stem wat aborsie goedkeur, is saam skuldig – hulle hande is met bloed bevlek (1:15, 1 Tm.5:22).

 

Deur die president se veelwywery en die wettiging van homoseksualiteit (in ons land en in die kerk), het ons God se instelling van die huwelik goedkoop en belaglik gemaak.  Weet maar dat die Here ons hiervoor gaan oordeel, net soos wat Hy ons gaan oordeel omdat ons pornografie en prostitusie wettig verklaar het (10:1, Heb.13:4).

 

Ateïste probeer om God en die Bybel uit skole uit te verban; hulle wil hê dit moet teen die wet wees (10:1).  Sommige van hulle wil ook hê dat Sp.22:15, 29:15 en ander verse oor pak slae teen die wet moet wees.

 

Soos wat nie-blankes in die ou dae deur die apartheidsbeleid onderdruk is, probeer die huidige regering om die verdrukking van haar land se burgers wettig te maak.  Hulle het dit reeds tot ‘n mate deur die kwota sisteem reggekry.

 

Verder onderdruk hulle ook die volk deur onnodige belasting, sodat hulle hulle luukse karre kan ry en in hulle duur huise kan bly.  Nou probeer hulle nog om die wet te verander, sodat hulle mense se plase sonder vergoeding by hulle kan vat (10:1-2).

 

Die Here het die Israeliete gestraf toe hulle die bg. dinge gedoen het (9:7-10:4).  En dink ons dat ons daarmee gaan wegkom?

 

As ons ons bekeer, mag ons dalk nog ons huise in ‘n brand verloor.  Maar ons sal die vuur van God se oordeel in die hel vryspring en in Jesus se heerskappy van vrede deel.  Ons sal ‘n ewige toekoms van vrede hê, en nie ‘n toekoms van verwoesting nie.

 

[1] Die laaste tyd verwys nie net na die wederkoms nie, maar ook na Jesus se eerste koms (Heb.1:1, 9:26).

‘n Bybelse benadering tot die millennium

Wat op aarde is die millennium?  Dit het te doen met die eindtyd.  Maar voordat ons sê wat die Bybel hieroor leer, moet ons seker maak dat ons die kwessie op ‘n Bybelse manier benader.  Wat ek bedoel is dít.

 

• Verledejaar het ek op ‘n vriend se aanbeveling ‘n debat oor die millennium op YouTube gekyk. ‘An Evening in Eschatology’ was die titel.  Dit was baie goed, maar twee van die mans het redelik vurig geraak.
• ‘n Vriend het my eenkeer oor die vingers getik, omdat ek gesê het ek is nie seker wat ek oor die eindtyd glo nie, en dat dit my nie regtig pla nie. ‘God het dit in die Bybel gesit, en daarom moet ons probeer om dit te verstaan,’ het hy gesê.
• John MacArthur het by ‘n konferensie sy eindtydsiening gepreek, en gesê dat ander verkeerd is. ‘n Baptiste teoloog het ‘n reaksie teen hom geskryf.  Voordat hy egter gesê het hoekom hy nie met MacArthur saamstem nie, het hy in die voorwoord gesê:  ‘John MacArthur is my friend.’[1]

 

Een van my goeie vriende – wat ‘n ander siening as ek het oor die millennium – het die boek vir my gegee en voor in geskryf:

 

Ivor,

 

May we always address our disagreements

with a “friendly response”.

Oh, for more of Christ!

 

Paul

 

Dit is wat ek bedoel wanneer ek sê dat ons die millennium Bybels moet benader.  Ons moenie vurig daaroor stry nie, maar ons moet ook nie sê dat dit onbelangrik is nie.  Ons moet eerder weet wat ons oor die saak glo, en ruimte laat vir dié wat nie met ons saamstem nie.

 

Die definisie

Vir baie mense het die woord millennium in die jaar 2000 populêr geraak.  Dit kom van ‘n Latynse woord af wat ‘duisend jaar’ beteken.  Mille beteken duisend (dalk onthou jy tekkies met hierdie naam), en annus beteken jaar.  Die naam kom van Op.20 se duisend jaar af.

 

In hierdie hoofstuk sien ons dat die duiwel vir ‘n duisend jaar gebind is, sodat hy nie meer die nasies kon mislei nie (v.1-3).  Die dooies wat lewend gemaak is het vir ‘n duisend jaar saam met Christus regeer (v.4-6).

 

Aan die einde van die duisend jaar is die duiwel vir ‘n kort rukkie losgelaat.  Hy het die nasies mislei om teen Jesus en die kerk te baklei, maar is oorwin (v.7-10).  Ná sy vernietiging in die hel, is die dooies opgewek en geoordeel (v.11-15).

 

Wat volg is ‘n opsomming van hoe gelowiges Op.20:1-6 deur die geskiedenis verstaan het.  In die volgende preek sal ek die teks noukeurig ontleed.

 

Die sienings

Meer as tien jaar gelede het ons tydens ‘n Bybelstudie deur die boek Openbaring gewerk.  Ons het o.a. die verskillende sienings van die millennium aangeraak.  Toe ons dit klaar bespreek het, het iemand gesê:  ‘Jy is ‘n amil, sy is ‘n premil, hy is ‘n postmil en ek is ‘n nege mil.’

 

Deur die kerk se geskiedenis het groot manne en vroue van God oor die saak verskil.  Daar is vier basiese sienings wanneer dit by Op.20:1-6 kom.^[2]

 

Postmillennialisme

Postmillennialisme beteken dat Jesus ná (post-) die millennium sal terugkeer.  Die meeste postmils in ons tyd glo dat Satan gebind is toe Jesus aan die kruis gesterf het.  Hy sal gebind wees tot net voor die wederkoms, waarna hy vir ‘n kort tydjie losgelaat sal word en die nasies sal mislei om teen Jesus en die kerk te veg.

Maar hy sal nie suksesvol wees nie; die Here sal hom vernietig.  Rakende die binding van Satan glo postmils dat hy nie absoluut gebind is nie, maar spesifiek sodat hy nie die verspreiding van die evangelie na die nasies toe kan keer nie.  Rakende die duisend jaar van die duiwel se gebondenheid, glo postmils dat dit ‘n simboliese getal van die tydperk tussen Jesus se eerste en sy tweede koms is.^[3]

 

Die groot verdrukking en die Antichris (tekste soos Mt.24 en Op.6-19) is met die verwoesting van Jerusalem en die tempel in die eerste eeu vervul, en lê dus nie in die toekoms nie.^[4]

 

Die evangelie het wel klein begin, maar sal deur die Heilige Gees se werk in evangelisasie en herlewings die eindes van die aarde bereik.  Die vrede begin in ons harte, maar soos wat die evangelie versprei en mense tot bekering kom, sal dit o.a. ‘n morele, sosiale, politieke en ekonomiese effek hê.  Omdat daar vrede met God is, sal mense ook in vrede met mekaar lewe.  Uiterlike vrede sal die direkte gevolg van mense se innerlike vrede met God wees.

 

Voor die wederkoms sal die Jode gered word, en sal die res van die nasies na die Here toe draai.  Elke individu sal nie tot bekering kom nie, maar die meerderheid van die mensdom sal die Here aanbid.

 

Op die regte tyd sal Jesus na die aarde toe terugkeer.  Hy sal gelowiges en ongelowiges uit die dood uit opwek.  Dié wat die evangelie verwerp het sal vir ewig in die hel gegooi word, terwyl dié wat hulle bekeer het om in Jesus te glo vir ewig saam met Hom op die nuwe aarde sal lewe.

 

Amillennialisme

Amillennialisme beteken dat daar nie (a-) ‘n millennium is nie.  Die naam is ‘n bietjie misleidend, omdat hulle wel in ‘n millennium glo, maar nie in ‘n letterlike een op aarde nie.

Oor die binding van Satan, die simboliese duisend jaar, die loslating van Satan voor die einde, die wederkoms, die opstanding, die finale oordeel, die hemel en die hel, glo amillennialiste dieselfde as die vorige siening.

 

Hulle glo egter nie soos postmils dat geregtigheid uiteindelik die oorhand sal hê nie, maar dat boosheid en geregtigheid soos ‘n trein se twee spore parallel sal loop tot by die wederkoms.

 

Volgens hulle hou die groot verdrukking deur die kerk se geskiedenis aan, en sal daar altyd antichriste wees.  Die verdrukking sal egter intens raak wanneer daar voor die wederkoms ‘n finale Antichris op die toneel verskyn.

 

Terwyl die groot verdrukking plaasvind, is daar ook ‘n simboliese duisend jaar van vrede in gelowiges se harte of in die hemel.  Die millennium is geestelik en nie polities van aard nie.

 

Historiese Premillennialisme

Premillennialisme beteken dat Jesus voor (pre-) die millennium weer sal kom.  ‘Histories’ dui aan dat Christene van die vroegste eeue af hierdie siening gehandhaaf het, en dat Dispensasionele premillennialisme ‘n nuuter verskynsel is (sien die laaste siening hieronder).

Historiese premillennialiste glo dat die wêreld drasties sal vererger voor die wederkoms.  Die Antichris sal op die toneel verskyn en die kerk vir sewe jaar lank verdruk en vervolg.

 

Aan die einde van die sewe jaar sal Jesus die Antichris verslaan en die gelowiges wat gesterf het opwek.  Saam met die gelowiges wat nog lewe sal hulle die Here in die lug ontmoet en dan na die aarde toe terugkeer.  Die wegraping en die wederkoms is dus een gebeurtenis.

 

By die wederkoms sal Jesus die duiwel bind.  Hy sal absoluut gebind word, sodat hy vir die bestek van die millennium glad nie aktief is nie.  Gedurende die duisend jaar (‘n letterlike of ‘n simboliese tydperk) sal Jesus op die aarde regeer en die gelowiges saam met Hom.  Daar sal nog sonde en dood in die wêreld wees, maar oor die algemeen sal dit ‘n tyd van geestelike, sosiale en politieke vrede wees.  Al die nasies sal die knie voor Koning Jesus buig, sommige uit dwang en ander gewilliglik.

 

Aan die einde van die duisend jaar sal Satan vir ‘n kort tydjie losgelaat word.  Hy sal die nasies mislei om teen Jesus op te staan, maar sal gou vernietig word.  Daarna sal Jesus die ongelowiges opwek en oordeel.  As Hy hulle klaar in die hel gewerp het, sal Hy die aarde nuut maak.  Die dood sal nie meer wees nie, en God se kinders sal vir ewig saam met Hom op die nuwe aarde woon.

 

Dispenasionele Premillennialisme

Ons het reeds onder die vorige punt gesien wat premillennialisme beteken.  ‘Dispensasionele’ word gebruik, omdat hierdie siening die Bybel in verskillende dispensasies opdeel.  In teenstelling met die vorige drie sienings, glo hulle dat die kerk en Israel verskillende groepe is.

Dispensasie premils glo in baie opsigte dieselfde as historiese premils.  Maar daar is ook noemenswaardige verskille.  Dispensasie premils glo dat daar ‘n onverwagse wegraping van die kerk sal wees.  Gelowiges wat gesterf het sal uit die dood uit opstaan en saam met dié wat nog lewe weggeraap word om die Here in die lug te ontmoet.  Hy sal hulle hemel toe vat om by Hom te wees, sodat hulle nie die groot verdrukking hoef deur te maak en die Antichris hulle vervolg nie.

 

Ná die wegraping sal die Jode na hulle land toe terugkeer en tot bekering kom.  Die Antichris sal hulle en mense uit ander nasies wat tot bekering gekom het, vir sewe jaar lank verdruk en vervolg (die groot verdrukking).  Aan die einde van die sewe jaar sal Jesus terugkeer om die Antichris te verslaan.  Hy sal die duiwel absoluut bind, sodat hy glad nie meer aktief is nie.

 

Vanuit die aardse Jerusalem in Israel, sal Hy letterlik vir ‘n duisend jaar op sy troon sit en oor die aarde regeer.  Soos met historiese premils, sal daar volgens dispensasie premils nog sonde en dood wees, maar oor die algemeen sal daar ‘n geestelike en politieke vrede op die aarde wees.  Die gelowiges sal saam met Jesus regeer.

 

Aan die einde van die duisend jaar sal Satan vir ‘n kort rukkie losgelaat word om die nasies teen Jesus aan te hits.  Hy sal vernietig word.  Jesus sal die ongelowiges uit die dood uit opwek, hulle oordeel en hulle in die hel gooi.  Hy sal die aarde nuut maak en vir ewig saam met ons wees.

 

Die toepassing

Justin Martyr was ‘n gelowige wat in die tweede na Christus (c.100-165 n.C.) gelewe het.  In sý tyd reeds het Christene oor die millennium verskil.  Volgens hom was daar ware gelowiges wat nie soos hy in ‘n duisendjarige vrederyk ná die wederkoms geglo het nie.^[5]

 

Dalk dink jy:  ‘As groot Godsmanne nie eers oor Op.20 kon saamstem nie, hoe kan ek eers probéér om dit te verstaan?’  Hoor ek miskien iemand sê:  ‘Wat maak dit saak?  Terwyl ons oor die millennium stry, gaan ongelowiges hel toe.  Ons moet op evangelisasie fokus en nie op teologiese onbenullighede nie’?  ‘n Paar opmerkings is in orde.

 

[1] Die evangelie is inderdaad belangriker as die millennium.  Paulus het gesê:  “Want in die eerste plek het ek aan julle oorgelewer wat ek ook ontvang het,” en dan gaan hy aan om die evangelie op te som (1 Kor.15:3-4).

 

Wanneer ons dus die Skrif preek, moet ons dit in die regte proporsie doen.  Die Bybel praat bv. op ‘n paar plekke van ouderlinge.  Om dit dan vir ‘n jaar of twee te bestudeer en te preek is nie net ongebalanseerd nie, maar ongesond.

 

So is dit ook met die millennium:  die Bybel praat een keer daarvan, en daarom mag ons nie toelaat dat dit ons gedagtes, navorsing en gesprekke so oorheers, dat dit die evangelie uitskuif nie.

 

Wat baat dit as jy jou siening oor die millennium wil uitsorteer, maar nie gered is nie?  Die duisend jaar van vrede beteken niks as jy nie vrede met God het nie.  As jy jou dae in sonde deurbring, sal jy saam met die duiwel vernietig word en in die hel beland (v.9-10, 15).  Jy sal baie gou agterkom dat Satan, sy demone en al die ongelowiges in die wêreld nie teen Jesus kan kompeteer nie (v.7-10).

 

Moet dan nie verder met jou sonde aanhou nie, maar stop in jou spore.  Hou op om te sê jy het nie tyd vir die Bybel, gebed, die kerk en die Here nie.  As dit vir jou belangrik was, sou jy tyd gemaak het, maar nou verafgod jy ander goed.  Los jou selfgesentreerde lewe van bitterheid, bakleiery, seksuele sonde, wellus, oneerlikheid, luiheid, materlialisme, gierigheid, leuens, hoogmoed, jaloesie en ander sondes.

 

Vertrou dat Jesus sterk en gewillig is om jou te red.  Glo dat die liefdevolle en barmhartige Vader sy volmaakte Seun se lewe, kruisdood en opstanding in jou plek sal aanvaar.  Besef dat Hy jou enigste hoop is, en dat daar sonder Hom geen redding is nie.  Roep uit dat die Here jou sal vergewe en wag geduldig tot Hy jou antwoord.  Hy sal, “Want:  Elkeen wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word.” (Rm.10:13).

 

Eers as dít gebeur het, kan jy jou gedagtes oor die millennium uitsorteer.  Eintlik móét jy dit uitsorteer en nie soos sommige sê:  ‘Maak dit regtig saak of ek Op.20 verstaan of nie?  Op die einde sal alles buitendien uitwerk soos dit moet’ nie.

 

As die Here wou gehad ons moet dit nie verstaan nie, sou Hy dit nie in die Bybel gesit het nie (Dt.29:29).  Maar omdat dit in die Bybel is, moet ons ons beste doen om dit reg te interpreteer en toe te pas (2 Tm.2:15, 3:16-17).

 

[2] Wees soos die Jode in Berea:  toets die preke wat jy lees en hoor – ook hierdie een en volgende week s’n – aan die Skrif (Hd.17:11).  Wat jy lees en hoor moet duidelik sigbaar wees in die teks.  Moenie sê:  ‘Ek sien dit nie eintlik nie; hy het egter vir jare teologie studeer, en daarom móét dit reg wees’ nie.

 

Geen prediker is onfeilbaar nie.  Op die einde van die dag moet jy met ‘n skoon gewete voor die Here staan en sê:  ‘Ek het na die preke geluister en dit aan die Bybel gemeet.  Wat ek oor die millennium en die eindtyd geglo het, het ek in die teks gesien.’

 

Moenie sê:  ‘Ek het verkeerd geglo omdat die ds. (of John MacArthur, William Hendriksen en Iain Murray) verkeerd gepreek en geskryf het’ nie.  Ons vergeet dat lidmate óók verantwoordelik is om die Bybel reg te interpreteer.  Moet dan nie alles wat jy in preke hoor en in boeke lees vir soetkoek opeet nie, maar toets dit aan die Skrif.

 

[3] Iemand het die millennium só gedefinieer:  ‘Dit is ‘n duisend jaar van vrede waaroor Christene graag baklei.’  Dit hoort nie so nie.  God wil hê dat ons mekaar met die eindtyd moet bemoedig.  “Bemoedig mekaar dan met hierdie woorde” (1 Ts.4:18), moenie verander word in, “Bestry mekaar dan met hierdie woorde” nie.

 

Die detail van Op.20 moenie skeiding bring tussen Christene nie.  M.b.t. Op.20 en die eindtyd is die hoofsaak dat ons die onderstaande vier punte moet glo:

 

• Jesus sal in die toekoms vir ‘n laaste keer na die aarde toe terugkeer. Sy koms sal persoonlik en sigbaar wees (Hd.1:9-11).
• Die dooies sal uit die grafte uit opstaan (Jh.5:28-29, 1 Kor.15).
• Jesus sal elke mens oordeel (v.11-15, Mt.25:31-46, Rm.2:1-16). Vir ongelowiges sal die oordeelsdag ‘n hofsaak wees waarná die Here hulle sal straf; vir gelowiges sal dit ‘n prysuitdeling wees (v.12-13, 1 Kor.3:12-15).
• Ongelowiges sal vir ewig in die hel gepynig word, terwyl gelowiges vir ewig in liefde, vrede en blydskap by Jesus sal wees (v.15, 21:3, 8, 14:10-11, Mt.25:34, 41, 46).

 

Mense wat die bg. vier punte verwerp, wyk af van dit wat Christene deur die eeue geglo het en moenie as gelowiges beskou word nie.^[6]  Indien hulle dit egter aanvaar en regtig die Here ken, moet ons hulle in liefde verdra, al stem ons nie met hulle saam oor die millennium nie.

 

[4] Jou siening oor die millennium raak nie die egtheid van jou belydenis nie, maar dit beïnvloed die manier waarop jy lewe.

 

Dit beïnvloed jou gebede, of herlewing ‘n prioriteit is in jou gebede.  Dit beïnvloed jou fokus in sendingwerk:  werk jy net vir die bekering van die mense in jou omgewing, of dink jy aan die geslagte wat kom?

 

Dit beïnvloed hoe jy die nuus en wêreldgebeure interpreteer, vernaamlik wat in die Midde-Ooste gebeur.  Dit beïnvloed of jy paranoïes raak oor e-posse en Whatsapp boodskappe wat handel oor die Nuwe Wêreld Orde, die Verenigde Nasies, die Illuminati, die Vrymesselaars, die 666, ens.

 

Vir sommige beïnvloed dit selfs of hulle op Facebook is, waar hulle hulle geld belê, hoeveel kinders hulle het, en of hulle vir hulle kinders Fidget Spinners koop.

 

Die millennium en ander eindtyd gebeure is dan nie onbelangrik soos sommige dink nie.  Maar dit is ook nie nodig om te doen wat ‘n groep Amerikaners met een van ons dosente gedoen het nie.  Toe hulle uitvind dat hy nie soos hulle glo oor die millennium nie, het hulle hele gesindheid teenoor hom verander.  Hulle optrede was nie net ongeskik nie, maar onbybels.

 

[1] Samuel E. Waldron, MacArthur’s Millennial Manifesto, p.1

[2] Daar is variasies in die verskillende sienings, soos wat daar meer as een soort C-Klas Mercedes is.  Ek gaan ‘n generiese verduideliking gee, en nie fokus op die variasies in elke siening nie.

[3] Die diagramme is redelik eenvoudig en bevat nie elke detail van die verskillende sienings nie.

[4] Postmillennialiste glo dat Mt.24 (ten minste v.1-35) in 70 n.C. vervul is.  Nie alle postmils glo egter dat Op.6-19 reeds vervul is nie.

[5] Justin Martyr, Dialogue with Trypho, ch.80 aangehaal in Keith Mathison, Postmillennialism: An Eschatology of Hope, p.26

[6] Ibid., pp.245-248

Donker dae

Tussen 1347 en 1400 is ‘n derde van Europa se populasie uitgewis.  In sommige lande het die helfte van die bevolking gesterf.  Dit het gebeur deur ‘n siekte-plaag wat die Swart Dood genoem is.  Die Italiaanse digter Petrarch het die volgende oor die plaag geskryf:

 

‘Wanneer sal ons nageslag kan glo dat daar ‘n tyd was toe die land en die hele aarde byna sonder bewoners was?  Sal hulle kan glo dat dit gebeur het sonder vuur uit die hemel of op die aarde, en sonder enige oorlog of ‘n sigbare ramp?  Daar was leë huise, verlate stede, oorgroeide landerye, die aarde wat met lyke oordek was, en oral ‘n groot en skrikwekkende stilte.’^[1]

 

Dit was donker dae.  In Jesaja se tyd het Israel en Juda ook sulke tye beleef.  So leer Jes.8 vir ons.

 

Die profesie (v.1-10)

‘n Paar maande gelede het my swaer en sy drie jarige seun iemand raakgeloop en aan die gesels geraak.  Die persoon het dinge gesê wat hy nie moes nie.  My swaer se seuntjie het opgekyk en hom aangespreek.

 

Partykeer gebruik die Here kinders om mense op hulle plek te sit.  Alhoewel dit nie heeltemal dieselfde was in Jes.8 nie, het die Here Jesaja se seuntjie gebruik om die volk aan te spreek.

 

Hy het vir Jesaja gesê om ‘n groot plakaat of tafel te vat en met ‘n mensegriffel daarop te skryf (v.1).  Die punt is dat dit sigbaar en in die volk se taal moes wees.  Hy moes die naam van sy seun wat in die toekoms gebore sou word, daarop geskryf het:  Mahêr-shâlâl-châsh-baz in Hebreeus, of Spoedige-buit-haastige-roof as dit vertaal word (v.1, 3).

 

Ek sal dit later verduidelik.  Vir nou kan ek sê dat die volk sekerlik gevra het hoekom Jesaja vir sy seun so ‘n snaakse naam gegee het.  Dit sou vir hom die geleentheid gegee het om die profesie te verduidelik.

 

Die twee getuies in v.2 (Uria die priester en Sagaria die seun van Jeberégja) het vir die volk bevestig dat Jesaja hierdie dinge voorspel het nog voordat dit plaasgevind het.^[2]  Enige saak moes deur die getuienis van twee of drie persone bevestig word (Dt.19:15).

 

Jesaja het na sy vrou toe gegaan (v.3).  Omdat sy geboorte gegee het aan ‘n kind wat letterlik God se Woord aan die volk was, het hy haar ‘die profetes’ genoem (v.3).  Hierdie kind was die voorskou van ‘n ander Kind wat God se Woord aan die volk sou wees (Jh.1:14).

 

Die kind in v.3 se naam het beteken dat die koning van Assirië haastig oppad was om vir Samaria en Damaskus – Jerusalem se vyande in 7:1-9 – aan te val en hulle buit vir homself te neem.  Dit sou gebeur het nog voordat die kind oud genoeg was om ‘pa’ of ‘ma’ te sê (v.4, 7:16, 8-9).

 

Die Woord van die Here het weer na Jesaja toe gekom (v.5).  Hy was nie net teen Damaskus en Samaria nie, maar ook teen Jerusalem wat die hoofstad van Juda was (v.6-8).  Dit het gebeur omdat Jerusalem die rustige waters van Siloa verag het (v.6).  Wat beteken dit?

 

Siloa was ‘n fontein wat aan die suid-ooste kant van Jerusalem gevloei het.  Dit het van buite af na die bad van Siloam toe binne die stad gevloei (7:3-4, Jh.9:7).  Tydens oorloë het Jerusalem se vyande haar water toevoer afgesny.

 

Die Here sou Jerusalem en haar rustige waters teen koning Resin van Damaskus en koning Peka van Samaria beskerm het.  Koning Agas het dit egter nie geglo nie.  Hy het angstig geraak en self planne gemaak om die stad en haar water toevoer te beskerm (7:1-4).

 

Hy het Here geignoreer en só die rustige waters van Siloa verag; hy het vir die koning van Assirië gevra om hom te beskerm (v.6).  Hy was bly toe Assirië ingestem het om hom teen Resin en Peka die seun van Remalia te help (v.6).

 

Maar dit het nie vir lank gehou voordat die koning van Assirië ook teen Jerusalem gedraai het nie.  Omdat Agas en die volk die rustige waters van Siloa verag het, het die koning van Assirië soos ‘n magtige rivier teen Juda gekom (v.7).  Hy en sy weermag was soos die Eufraat rivier wat sy walle oorstroom, en soos ‘n vloed wat alles uit die pad uitvee en aanbeweeg (v.7-8).

 

Juda het byna verdrink, maar omdat Immanuel uit haar gebore moes word, het God gesorg dat sy kop bo water gehou het (v.8).  Maar dit beteken nie dat die verwoesting nie erg was nie.  Die Assiriërs was soos ‘n roofvoël wat sy vlerke oor die land gesprei het om sy prooi te vang (v.8, 36:1, Dt.28:49).

 

Juda moes egter besef het dat Assirië en die nasies God se instrumente was; op die einde sou Hy ook húlle magtige wapens gebreek, vernietig en verpletter het (v.9, Ps.46:10).  Hulle kon dus maar saam teen die Here en sy volk beraadslaag het – hulle planne sou nie uitgewerk het nie (v.10, 7:7, Ps.2).  Die Here was Immanuel in die midde van sy volk (v.10, Rm.8:31).

 

Die reaksie (v.11-22)

In die laat 1930’s het verskeie wêreld lande saamgespan om mekaar in die oorlog te help.  So was dit ook in Jesaja se tyd.  Ek het in Jes.7 gewys hoe Israel en Sirië hande gevat het om die wêreld se nuwe supermag (Assirië) teë te staan.

 

Jerusalem was nie bereid om hulle te help nie, en daarom het hulle teen haar geveg.  In haar benoudheid het sy nie in geloof en gebed na die Here toe gedraai nie, maar vir Assirië gevra om te help.  Assirië het gehelp, maar het uiteindelik ook teen Jerusalem gedraai.  Hierdie agtergrond sal ons help om Jes.8 beter te verstaan.

 

God het sy sterk hand op Jesaja geplaas en vir hom gesê om nie soos die volk te lewe nie (v.11).  Hy moes nie soos hulle bang gewees het vir die sameswering tussen Israel en Sirië (7:2), of betrokke geraak het in Agas se sameswering met Assirië nie.  Jesaja moes nie mense gevrees het nie, maar God; sy vrees vir God moes sy vrees vir mense verdryf het (v.12-13, vgl. 1 Pt.3:14-15).

 

Omdat God die Here van die Leërskare of die hemelse weermag was, kon Hy die volk teen enige aardse weermag beskerm het (v.13).  Die profeet moes Hom dus as die Heilige gevrees en geëer het (v.13, Lv.10:3, kontr. Nm.20:12).  Vir dié wat in Hom geglo het, sou Hy ‘n heiligdom gewees het (v.14, Esg.11:16).

 

Maar vir dié wat Hom verwerp het, was Hy soos ‘n klip waarteen mense hulleself stamp, soos ‘n rots waaroor hulle struikel en verpletter word (v.14-15, Mt.21:44, Lk.2:34, Rm.9:32-33, 1 Pt.2:8).  Hy was soos ‘n strik en ‘n net wat die Noordelike en Suidelike ryke van Israel soos ‘n wilde dier gevang het (v.14-15).

 

Een kommentator sê oor hierdie verse:  ‘It is as if a rock were put across a road to block the traveller from danger but, in carelessness or scorn, he refuses the warning and stumbles to his death… The same God in his unchanging nature is both sanctuary and snare; it depends on how people respond to his holiness.’^[3]

 

Die Here het vir Jesaja gesê om die boekrol wat hy sopas geskryf het toe te bind, en met klei of was te verseël:  sy woorde was nie dadelik vir almal se ore bedoel nie, maar vir die dissipels s’n (v.16, Dn.12:4).  Vir die huis van Jakob (dit is Israel) was dit geseël (v.16); die gesig van God se guns het nie meer oor hulle geskyn nie (v.17, 54:8, Dt.31:17-18, Nm.6:25-26).  Terwyl dit so was, het Jesaja geduldig op die Here gewag en op Hom gehoop (v.17).

 

Jesaja en die twee seuns wat die Here vir hom gegee het (Heb.2:13) was tekens vir die volk (v.18, 1-4, 7:3, 20:1-6).  Volgens die betekenis van hulle name sou God die volk geoordeel het.

 

As God dan deur Jesaja gepraat het, was Israel en Juda dwaas om die dooies te raadpleeg en waarsêers te besoek (v.19, Dt.18:10-11).  Hulle woorde was so irriterend en onduidelik soos iemand wat piep en mompel (v.19).  Hoekom wou enigiemand buitendien vir die dooies iets gevra het, as hulle nie meer op die aarde gelewe het nie (v.19, 1 Sm.28)?

 

Dit sou beter gewees het om God en sy Woord te raadpleeg, die wet en die getuienis wat Hy deur Jesaja vir hulle gegee het (v.19-20, 16).  Die volk en die waarsêers wat nie volgens God se Woord gepraat het nie, het geen geestelike lig gehad nie (v.20, Ps.119:105).  Hulle het ook geen toekoms gehad nie; hulle sou nie die oggendlig gesien het nie (v.20).  Die son sou nie meer vir hulle opgekom het nie; hulle sou in duisternis gewees het (v.20, 22).

 

Hulle sou as gevangenes na ‘n ander land toe weggevoer word.  Oppad sou hulle honger en angstig deur die land getrek het (v.21).  In hulle toestand sou hulle die koning se naam en die Here s’n gevloek het (v.21).  Hulle sou na die hemel en die aarde toe gekyk het, maar daar sou vir hulle geen hulp gewees het nie (v.21-22).  ‘n Donker en angstige toekoms is al wat op hulle gewag het (v.22, 5:30).

 

Omdat hulle die werke van duisternis liefgehad het (v.19), het die Here hulle daaraan oorgegee (v.22, Mt.22:13).  En tog was daar vir hulle lig aan die einde van die tonnel (v.23).  Maar daarby sal ons volgende keer uitkom.

 

Wat wil die Here in hierdie hoofstuk vir ons sê?

 

[1] Soos in Jesaja se tyd, is God se Woord vrylik beskikbaar in ons land (v.1).  Daar is ‘n kerk op elke hoek, en meer as een Bybel in die meeste van ons se huise.  Byna elke Suid-Afrikaner het die Bybel in ‘n taal wat hy of sy kan verstaan, en dus kan ons nie die flou verskoning gebruik dat ons nie van Jesus geweet het nie.

 

Jesus het gesê:  “En daardie dienskneg wat die wil van sy heer geken het en nie klaargemaak of volgens sy wil gedoen het nie, sal met baie slae geslaan word; maar hy wat nie geweet het nie en gedoen het wat slae verdien, sal met min slae geslaan word.  En elkeen aan wie veel gegee is, van hom sal veel gevorder word; en aan wie hulle veel toevertrou het, van hom sal hulle oorvloediger eis.” (Lk.12:47-48).

 

Dit is bitter gevaarlik om baie van die Bybel te weet en dit nie te doen nie.  Maar dit is ook nie ‘n verskoning om nié te weet nie, veral nie as jy vrye toegang tot die evangelie, die Bybel en die kerk gehad het nie.

 

[2] Die vloed van God se oordeel waarin ons veronderstel was om te verdrink, het aan die kruis van Golgota oor Jesus gekom (v.7-8).  As jy jou van jou sonde bekeer en in Jesus glo om jou te red, sal jy nie onder die vloedwater van sy toorn sink nie, maar droog en veilig wees in die ark van sy genade.  Hy sal die vlerke van sy vergifnis oor jou sprei, sodat die roofvoël van sy oordeel jou nie vang nie (v.8, Mt.23:37).

 

[3] Vir God se kinders is Jesus Immanuel, God met ons (v.8, 10, 7:14, Mt.1:23, 28:20).  Ongeag van wat met jou gebeur, Hy is met jou.

 

[4] God is in beheer van mense wat bose planne teen jou maak en teen jou opstaan.  Hulle kan nie doen wat hulle wil nie.  Hy sal hulle slegte dade teen jou gebruik om sy goeie planne uit te voer, en sal hulle uiteindelik daarvoor oordeel (v.9-10).

 

[5] Moenie soos die deursnee Afrikaner bang wees vir ons land se toekoms nie.  Moenie bang wees vir die politieke samesweringe van mense wat ons wil beskadig nie (v.12, 7:2, Sp.29:25).  Moet ook nie na ‘n beter persoon of party kyk om ons land uit die gemors te red nie (v.12, 2 Kon.16:7-8).

 

Vrees en aanbid eerder die Here (v.13).  Fokus op jou verhouding met Hom en nie op die dinge wat Jacob Zuma en die regering aanvang nie.  Dra ons land se probleme aan die Here op (v.13, 1 Tm.2:1-2).  Lees en oordink die Bybel meer as wat jy die nuus volg.

 

[6] Laat die Here vir jou ‘n heiligdom wees en nie ‘n klip waaroor jy struikel nie (v.14-15).  Laat Hy deur jou stiltetyd en aanbidding saam met ander gelowiges vir jou ‘n tempel wees.  Hy moenie net ‘n tempel wees waarin jy van tyd tot tyd inkom nie, maar een waarin jy jou lewe deurbring.

 

Maak seker dat jy só lewe, en nie soos dié wat alewig die Bybel bevraagteken nie.  Ek verstaan dat gelowiges in sommige gevalle twyfel.  Ons moet egter nie ‘n rebelse hart en gesindheid hê, sodat die evangelie ons affronteer en ons God se Woord bevraagteken nie.  Buig eerder in onderdanige gehoorsaamheid voor God en sy Woord.  As jy dit nié doen nie, sal jy daaroor struikel en in die helse afgrond verdwyn (v.14-15).

 

[7] Soms is alles om jou donker en voel dit of die Here sy gesig vir jou wegsteek (v.17, 22).  Moenie soos die wêreld jou vuis teen die hemel lig en kwaad wees vir God nie, maar wag geduldig op die Here en glo dat Hy vir jou die uitkoms sal stuur (v.17, 21-22).

 

[8] Wanneer dit met jou sleg gaan moet jy nie na ongelowige boeke, beraders, toekomsvoorspellers en vriende toe hardloop nie (v.19, Ps.1:1).  Gaan na God en sy Woord toe; vind hulp in gebed en kry raad by dié wat jou uit die Bybel uit kan lei (v.19-20).

 

[9] Wanneer dit pik donker in jou lewe is, is alles nie verlore nie – daar is hoop (v.22-23, 50:10).

 

Donker dae hoef dus nie die permanente toestand te wees waarin ons lewe nie.  As Christene moet ons nie soos die depressiewe donkie (Eeyore) in Whinnie-the-Pooh wees en dink alles is donker nie.  Ja, ons moet realisties wees en erken dat dinge in ons land en wêreld onderstebo is.

 

Maar ons moet ook besef dat swart en grys nie die enigste kleur is waarmee God die skildery van die toekoms geverf het nie.  Laat ons dan hoopvol wees en saam met Salomo glo dat “die pad van die regverdiges is soos die lig van die môreglans, wat al helderder word tot die volle dag toe” (Sp.4:18).

 

[1] Vry vertaal uit N.R. Needham, 2000 Years of Christ’s Power: Part 2, p.328

[2] Kort hierna het Uria die priester in koning Agas se voetspore gevolg en van die Here af weggedraai (2 Kon.16:10-16).

[3] Alec Motyer, The Prophecy of Isaiah, p.94

Die Ruiter op die wit perd

In Laurika Rauch se liedjie ‘Hot Gates’, sing sy van verskillende wêreldstede, ‘n Ruiter op sy perd, en ‘n stad met strate van goud.  Die idee van ‘n Ruiter op sy perd het sy waarskynlik in Op.19:11-21 gekry.  Volgens sommige gaan hierdie hoofstuk oor die wederkoms.  Ek is nie daarvan oortuig nie.

 

Volgens Hd.1:9-11 sal Jesus in die toekoms na die aarde toe terugkeer soos wat Hy na die hemel toe opgevaar het.  Hy het in ‘n wolk opgevaar, en in Op.19 is daar nie sprake van ‘n wolk nie.  Die wit perd in Op.19 stem ook nie ooreen met sy hemelvaart in Hd.1 nie.

 

Dit lyk eerder of hierdie gedeelte Jesus se oorwinning oor die Jode en die Romeine beskryf.  En tog is dit ook ‘n voorskou van Christus se triomf deur die geskiedenis, wat dan sy klimaks in die wederkoms bereik.

 

Sy identiteit (v.11-16)

My dogter neem perdry lesse.  Om by ‘n groot perd te staan is nogal intimiderend.  Hoe moes dit dan gewees het om die groot Koning met ‘n skerp tweesnydende swaard, ‘n bloed-deurweekte kleed en vlammende oë op sy wit oorlogperd te sien?

 

As ‘n Romeinse generaal sy vyande oorwin het, het hy op ‘n wit perd in Rome in gery.^[1]  In v.11 het die hemel oopgegaan en het Johannes gesien hoe Jesus as die Oorwinnaar op sy wit perd gery het (vgl. 6:2, kontr. Mt.21:5).  Volgens sy getroue, regverdige en waaragtige karakter, het Hy teen sy vyande geveg en hulle geoordeel (v.11, 1:5, 3:7, 14, Ps.96:13, Jes.11:4).

 

Met sy alsiende vlammende oë het Hy die mens se hart gesien (v.12, 1:14).  As die soewereine Koning het Hy baie krone op sy kop gehad (v.12, 16, kontr. 12:3, 13:1).  Almal kon sy Naam gesien het (v.16), maar Hy alleen het die volle omvang en betekenis daarvan verstaan (v.12, 1 Kor.2:11).

 

Volgens v.13 is sy kleed in bloed gedoop (ek sal in v.15 hierop uitbrei).  Hy het God se gedagtes bekend gemaak, en is daarom ‘die Woord van God’ genoem (v.13, Jh.1:1, 18).

 

Die hemelse weermag het met rein wit linne klere op wit perde agter Hom aan gery (v.14).  Sommige dink dat dit engele was (2 Kon.6:17, Ps.68:17, Mt.25:31, 2 Ts.1:7), maar in die konteks van v.8 lyk dit of die bruid met haar rein wit linne klere die hemelse weermag was (17:14, Ef.5:22-33, 6:10-18).

 

Jesus het die skerp tweesnydende swaard van God se Woord in sy mond gehad (v.15, 13, 1:16, Jes.49:2).  Daarmee het Hy die nasies se harte bloot gelê (v.15, Heb.4:12-13).  As hulle voor Hom gebuig het, het Hy hulle vergewe (Ps.2:8, 10-11).  Maar as hulle rebels was, het Hy hulle met die swaard van sy mond getref (v.15, 2:16, Jes.11:4).  Soos klei potte het Hy hulle met ‘n yster septer stukkend geslaan (v.15, 12:5, Ps.2:9, 12, 1-4, Jes.60:12).

 

Soos druiwe in ‘n parskuip, het Hy hulle onder sy voete vertrap, sodat hulle bloed sy kleed deurweek het (v.15, 13, 14:19-20, Ps.110:1).  Op sy bloed-deurweekte kleed en heup was daar ‘n Naam:  die Koning van die konings en die Here van die here (v.16, 1:5, 17:14, Dn.2:47, 1 Tm.6:15).  Die punt is dat Hy sy vyande maklik oorwin het, en dat elke heerser in die hemel en op aarde hulle gesag by Hom ontvang het (Dn.2:21, Jh.19:11, Rm.13:1).

 

Sy vyande (v.17-21)

Elke dag teen sononder is daar ‘n klomp watervoëls wat in ‘n V-formasie oor my ouers se huis vlieg.  My suster-hulle probeer soms om te tel hoeveel voëls daar in so ‘n formasie is.  Hulle het een keer meer as 100 getel (en dan is dit net een formasie – daar is elke dag ‘n klomp van hulle).  As ek hieraan dink, wonder ek hoeveel voëls in Op.19 aan die lyke kom aas het?

 

Johannes het ‘n engel gesien wat in die son staan (v.17).  Hy het met ‘n harde stem vir die roofvoëls gesê om te vergader vir die groot ete wat God vir hulle voorberei het (v.17, kontr. v.7-9).  Die roofvoëls het aan die lyke van konings, bevelvoerders, dapper soldate, perde en hulle ruiters, slawe en vrymanne, groot en klein geaas (v.18).

 

Die arende, aasvoëls, kraaie en ander roofvoëls wat op die lyke gesit en aas het, was ‘n teken van God se vervloeking en vyandskap (Dt.28:26, 1 Kon.14:11, Jer.12:9, Esg.39:4, 17-20).  In v.19-21 wys Johannes vir ons wie hierdie vyande was.

 

Die dier van die Romeinse Ryk en die konings van die land [Gk. gē] het gekom om teen Jesus en sy hemelse weermag te veg (v.19, 16:14, 16).  Hulle wou die kerk en haar boodskap uitwis, maar hulle was onsuksesvol.  Jesus het die dier en die vals profeet (die Romeinse Ryk en die afvallige Jode) gevange geneem (v.20).^[2]

 

Hy het hulle lewendig in die hel, in die poel van swawel en vuur gegooi (v.20, 14:10, 20:10, 15, 21:8, Nm.16:33, Dn.7:11).  Hy het die Jode in 70 n.C. geoordeel, en die Romeinse Ryk in 410 n.C.  Omdat hulle sy bruid vervolg het, het Hy hulle in die hel gegooi.

 

Hy het die res van die nasies wat teen Hom was, met die swaard van sy mond geoordeel (v.21).  Die voëls het op hulle lyke toegesak en hulleself trommeldik geëet (v.21, 17-18).

 

Die groot vraag is nie of hierdie verse oor die wederkoms gaan of nie, maar of Jesus aan jou kant is.  Maak dan seker dat Hy jou Vriend is en nie jou Vyand nie.  Hoe doen jy dit?

 

Moenie saam met die wêreld teen Hom rebelleer, of dink jy kan êrens sondig waar sy vlammende oë jou nie kan sien nie (v.12).  Los eerder jou sonde en erken dat jy besig is met verkeerde dinge.  Dalk beplan jy om sonde te doen as jy hierdie preek klaar gelees het of as jy hier uitstap (Am.8:5-6).

 

As ek jy is sal ek dit nie doen nie, maar dinge met die Here regmaak (veral na die beskrywing wat Johannes in v.11-16 van Hom gegee het).  As jy jou nie bekeer nie, sal Christus op sy wit perd teen jou kom soos wat Hy dit teen Jerusalem en Rome gedoen het (v.11).  Omdat Hy getrou en waaragtig is, sal Hy sy regverdige dreigemente en oorlog teen jou voer en uitvoer (v.11).  Só sal Hy dit doen:

 

• Met die vlymskerp swaard van die Gees (Ef.6:17) sal Hy jou siel deurboor (v.15, Heb.4:12-13).
• Hy sal jou met sy yster septer verpletter (v.15, Jes.30:14, Jer.19:10-11).
• Hy sal sy voete in jou bloed was en sy klere daarin doop (v.13, 15, Ps.58:11, Klg.1:15, Jes.63:1-6).
• Hy sal jou liggaam vir die voëls van die hemel gee (v.17-18, 21).
• Soos met die dier en die vals profeet, sal Hy jou in die poel van swawel en vuur gooi (v.20).

 

Moet dan nie langer vir jouself lewe nie.  As jy vir jouself die belangrikste is, is jy soos ‘n kind wat op die koning se troon sit – jou voete raak nie eers die grond nie.  Die troon van jou hart is nie gemaak sodat jý daarop kan sit nie; dit is vir God bedoel.  Hoe gouer jy besef dat jy nie die koning is voor wie jou man, vrou, kinders, ouers, familie, vriende, kollegas en ander mense moet buig nie, hoe beter.

 

Klim eerder van die troon af en buig voor Jesus Christus wat baie krone op sy kop het (v.12).  Erken en bely dat Hy die Koning van die konings en die Here van die here is (v.16).  Aanbid en bewonder Hom as die Woord wat God aan ons openbaar, maar in dieselfde asem nooit ten volle geken kan word nie (v.12-13).  Vertrou Hom met jou hele lewe en word deel van die hemelse weermag wat Hom volg (v.14).

 

As Hy aan jou kant is hoef jy nie bang te wees nie (Rm.8:31).  Hy het die duiwel en die wêreld aan die kruis oorwin (Jh.12:31, 16:33, Kol.2:15, 1 Jh.3:8).  Dié wat in Hom glo volg in die voetspore van sy oorwinning (v.14).  Die duiwel en die wêreld kan ons nie oorwin nie (Mt.16:18, 1 Jh.5:4-5).  Met die swaard van die Woord sal Jesus die waarheid bevorder en elkeen van die duiwel se vals leringe tot ‘n einde bring (v.14-15).

 

Hy sal dit op groot skaal doen, maar dit beteken nie dat Hy van die individu vergeet het nie.  Hy is persoonlik betrokke in elke gelowige se stryd teen die ou sondige natuur, die duiwel en die wêreld.  Hy is bewus van die stryd wat jy in jou gedagtes het.  Hy voel saam met jou, omdat Hy dit self ook deurgemaak het (Mt.4:1-11, Heb.2:18, 4:15).  Jy is dus nie alleen nie.  In 1 Jh.4:4 lees ons dat “Hy wat in julle is (God deur sy Gees), groter is as hy wat in die wêreld is (die duiwel volgens 2 Kor.4:4 en 1 Jh.5:19).”

 

God het ook alles gegee wat ek en jy nodig het om teen die bose te staan.  Om een of ander vegkuns te ken, om jouself in ‘n kamer toe te sluit, of om ‘n groot geweer in jou kluis te hê gaan nie help nie (Jh.18:10-11, 36).  Ons het die kragtige en geestelike wapens van God nodig:  die waarheid, regverdige lewens, bereidheid om die evangelie te verkondig, geloof, verlossing, die Woord van God en gebed (v.15, Mt.6:13, 2 Kor.10:3-5, Ef.6:10-20).

 

Iemand wat dit het, kán nie misluk nie.  Geen gelowige kan uiteindelik deur die duiwel oorwin word nie.  Wat Paulus vir die Romeine gesê het, geld ook vir ons:  “En die God van vrede sal die Satan spoedig onder julle voete verbrysel.” (Rm.16:20).

 

Film makers se idee van ‘n prins wat op sy wit perd ry om sy prinses te red, is onrealisties.  Maar in Op.19 is dit ‘n werklikheid.  Soos in Hab.3:8 en 15, ry Jesus op sy perd en oorwin Hy sy vyande.  En as Hy dit klaar gedoen het, sal Hy nie soos in Randall Wicomb se ‘Blink Vosperd’ liedjie op sy perd ry om haar te kom haal nie.  Hy sal op die wolke kom en na sy bruid toe neerdaal om vir ewig by haar te wees.

 

[1] John MacArthur, The MacArthur Study Bible, note on Rev.19:11

[2] Ek het in hfst.13 gewys hoe die vals profeet in die teenwoordigheid van die dier vals tekens gedoen het.  Daar het ek ook die merk van die dier verduidelik, asook wat dit beteken dat die mense sy beeld aanbid het.  Die titel van die preek is:  Oor die vals profeet en die Antichris (of die berugte 666).